ઓપન મેરેજ ( પ્રકરણ- ૩ )

(આ વાર્તા હજુ પણ એ જ સત્ય ઘટનાનો હિસ્સો છે. નામ બદલ્યા છે, પણ બાકી બધું એમનું એમ—રોજની બોલચાલ જેવું, કોઈ ચોખ્ખું સાહિત્ય નહીં, બસ એવું લાગે કે કોઈની સાથે ચિટચેટ કરતા હોઈએ. જોડણી કે વ્યાકરણની ભૂલો માટે આગળથી માફી.)

એ રાત પછીનો દિવસ બંને માટે એક ગજબની બેચેનીમાં ગયો. કૃણાલ સવારે ઉઠ્યો, પણ રાતની ગરમી હજુ એની ચામડીમાં લાગતી હતી—જાણે કૈરવીની આંગળીઓ એના શરીર પર ફરતી હોય. એણે શાવર લીધો, પણ એ ગરમી ઓછી ન થઈ—એનું મન હજુ એ ચેટમાં અટવાયેલું હતું, “શનિવારે શું થશે?”નો વિચાર એને ચેન નહોતો લેવા દેતો. એને થયું, “આ છોકરી મારી સાથે શું શું કરશે? ને હું એની સાથે?” એનું શરીર ફરી ગરમ થઈ ગયું—એક ઉતાવળ, એક ગભરાટ, ને સાથે જ એક લાલચ કે આ બધું હાથમાં આવવાનું હતું. ને પછી શનિવાર આવી ગયો. એ સવારે ઉઠ્યો, એક અજીબ ઉત્સાહ એની નસોમાં ધમધમતો હતો—એક રોમાંચ, એક બેચેની, ને એક તાવ જેવી ગરમી જે એને શાંત નહોતી થવા દેતી. એણે ટાઈમ પાસ કરવા ઘરમાં આમતેમ ફર્યો—ક્યારેક ફોન હાથમાં લઈ કૈરવીનો ફોટો જોયો, ક્યારેક બારીએ ઊભો રહી રસ્તો તાક્યો, એનું મન એક મિનિટ પણ સ્થિર નહોતું રહેતું. એણે શર્ટ-જીન્સ પહેર્યા, આઈનામાં જોઈ એક વાર મલકાયો, ને વાળમાં હાથ ફેરવી રેડી થઈ ગયો. સમય ધીમે ધીમે ગુજર્યો, ને બપોરનો એક વાગ્યો—એનું દિલ ધડકવા લાગ્યું, ને એણે કારની ચાવી ઉપાડી. કારમાં બેસતાં જ એણે મ્યુઝિક ચાલુ કર્યું—સિમ્બા મુવી નું “આંખ મારે” ઝડપી બીટ ગીત ગૂંજી ઉઠ્યું, એની ગરમ ઉતાવળને મેચ કરતું, જાણે ગીતની લય એના ધડકતા દિલ સાથે રમતી હોય. એ કૈરવીના ઘર તરફ નીકળી પડ્યો, એક હાથ સ્ટીયરીંગ પર, બીજો હાથ બારી પર, ને મનમાં કૈરવીની એ ભીની હસી નાચતી રહી—એ ડ્રાઈવમાં એક મૂડ હતું, જાણે એ એક સપના તરફ વળી રહ્યો હોય.

કૈરવી પણ સવારે ઉઠી, શાવર લીધો, પણ રાતની ઝળહળાટ હજુ એની ચામડીમાં રમતી હતી. એણે લૂઝ ટી-શર્ટ ને શોર્ટ્સ પહેર્યા—એના વાળ ખુલ્લા છોડ્યા, જાણે એ ફોટોમાં જેવી હતી એવી જ રહેવા માંગતી હોય. “એ બકો આજે શું કરશે?” એણે વિચાર્યું, ને એના હોઠ પર એક ચમક આવી—એને એક નવી ઉત્તેજના હતી, પોતાની જાતને ખુલ્લી કરવાની, ને કૃણાલને એની આગમાં બાળવાની. એણે દિવસ દરમિયાન ફોન ઉપાડી એનો ફોટો ફરી જોયો, ને એનું શરીર ફરી ગરમ થઈ ગયું—એ રાહ જોતી હતી, એક એવી બપોરની જે રાતની ચેટને સાચી કરવાની હતી.

બપોરે 1:45 થયા. કૃણાલ કૈરવીના ઘરની બહાર પહોંચ્યો, ડોરબેલ વગાડી. દરવાજો ખૂલ્યો, ને કૈરવી બહાર આવી—એક લૂઝ બ્લેક ટી-શર્ટમાં, જે એના ખભા પરથી થોડું ખસી ગયું હતું, ને શોર્ટ્સમાં, જે એની જાંઘોની નરમાઈ બહાર લાવતા હતા. એના વાળ ખુલ્લા, લહેરાતા, આંખોમાં ચમક, ને હોઠ પર હળવી સ્માઇલ—જાણે એ ફોટો એની સામે જીવતો થઈ ગયો હોય.

“આવી ગયો?” એનો અવાજ નરમ હતો, પણ એમાં એક ચીડામણ હતું. “હિંમત આવી ગઈ તને?”

કૃણાલનું ગળું સૂકાઈ ગયું, પણ એણે હિંમત રાખીને બોલ્યું, “હા યાર, તું આટલું બોલ્ડ બને તો હું શું કામ ડરું? ને સાચું કહું, તને આ રૂપમાં જોઈને ડર નહીં, કંઈક બીજું જ થાય છે.”

કૈરવી હસી, એનું હાસ્ય એક ગરમ હવાની માફક એના ચહેરાને ચૂમી ગયું. “ચાલ તો નીકળીએ,” એણે કારનો દરવાજો ખોલ્યો, ને બેઠી. એની ચાલમાં એક લચક હતી, જે કૃણાલની નજરને ખેંચી રહી હતી. એ ડ્રાઇવર સીટ પર બેઠો, એનું શરીર એક અજાણી ગરમીથી ભરાઈ ગયું—જાણે રાતની ચેટ હવે સામે જીવંત થઈ રહી હતી.

કાર નીકળી. અમદાવાદની ગીચ ટ્રાફિક પાછળ છૂટવા લાગી. બંને ચૂપ હતા, પણ હવામાં એક ગરમ તણાવ રમતો હતો—જાણે રાતની આગ હજુ એમની ચામડીમાં ધબકતી હોય. કૃણાલે રસ્તા પર નજર રાખી, પણ એનું મન હજુ એ ફોટોમાં, એ ચેટમાં અટવાયેલું હતું. કૈરવીએ સાઇડમાંથી એને જોયું, ને ધીમેથી બોલી, “યાર, આપણે આ બધું કેમ કરીએ છીએ—આ ચેટ, આ લાલસા, આ આગ?”

કૃણાલનું હૃદય ધડક્યું—આવી શરૂઆત એની ધારણામાં નહોતી. “મતલબ?” એણે બોલ્યું, ને નજર રસ્તાથી એની તરફ થોડી સરકી, જાણે એના શબ્દોમાં કંઈક ઊંડું શોધતો હોય.

કૈરવીએ સીટ પર થોડી લચકી, એના વાળ ખભે ઢળ્યા, ને એક લાંબો શ્વાસ લઈ બોલી, “મતલબ, આ બધું—આપણે બંને પરણેલા છીએ, ને છતાં આ રમત રમીએ છીએ. તને નથી લાગતું કે આ આપણી અંદરની કોઈ ભૂખ છે? એક એવી આગ જે એક જણથી શાંત નથી થતી? હું ને પ્રણવ ઓપન મેરેજમાં છીએ, પણ તું—તને આ બધું કેમ ખેંચે છે? શું આ ફક્ત શરીરની ખેલ છે, કે કંઈક બીજું પણ છે?”

કૃણાલે રસ્તો જોતાં જોતાં બોલ્યું, “યાર, સાચું કહું તો લાગે છે. મારી પત્ની સાથે પ્રેમ છે—એની સાથે ઘર છે, શાંતિ છે. પણ તારી સાથેની આ ચેટ, આ ગરમી—એ એક અલગ દુનિયા છે, જે એની સાથે નથી મળતી. મને લાગે છે આ ફક્ત શરીરની ભૂખ નથી—એમાં કંઈક બીજું છે, જે દિલને પણ ઝંઝનાટે છે, પણ પ્રેમ જેવું નથી. શું આ ખોટું છે, કે આપણે આવા જ રચાયેલા છીએ?”

કૈરવીએ બારી બહાર જોયું, ને એક હળવું, ચિંતનશીલ હાસ્ય એના હોઠ પર ફર્યું. “ખોટું-સાચું એ તો સમાજ નક્કી કરે, યાર,” એણે બોલ્યું, “પણ મને લાગે છે આ આપણું સત્ય છે. પ્રણવ સાથે મારો પ્રેમ છે—એ મારું ઘર છે, મારી શાંતિ છે. પણ એની સાથેનો પ્રેમ મને બાંધતો નથી—એ પણ આઝાદી ઇચ્છે છે, ને હું પણ. આ ઓપન મેરેજ એટલે જ છે—પ્રેમ એક જગ્યાએ, પણ શરીરની ભૂખને રોકવાની નહીં. પણ આ ભૂખ ફક્ત શરીરની નથી—એમાં એક લાગણી છે, એક કનેક્શન છે, જે પ્રેમ જેવું નથી, પણ છતાં ગાઢ છે. તને નથી લાગતું કે આપણે આ બધું એટલે કરીએ છીએ કે આ ફક્ત ચામડીની નહીં, મનની પણ ખેલ છે?”

કૃણાલે એક શાંત ગામડાના રોડ તરફ કાર વાળી, ને બોલ્યું, “હા, યાર, એ તો લાગે જ છે. રાતે જે થયું—એ ફક્ત શબ્દો હતા, પણ મારું મન આટલું બળ્યું કે શરીર તો એની પાછળ દોડ્યું. એમાં એક કનેક્શન હતું—જે પ્રેમ નહોતું, પણ કંઈક એવું હતું જે મને તારી નજીક ખેંચતું હતું. સમાજ આને ગંદું ગણે—અફેર, બેવફાઈ—પણ મને લાગે છે આ એક નરી ઉર્જા છે, એક એવી આગ જે શરીર અને મન બંનેમાં બળે. પણ આ બધું સમજાય એવું સરળ નથી—આને શું નામ આપીએ?”

કૈરવીએ એક ઊંડો શ્વાસ લીધો, ને બોલી, “આને નામ આપવાની જરૂર નથી, યાર. આ એક ફિતરત છે—આપણે બધા આની અંદરથી રચાયેલા છીએ. વેદમાં તો લખ્યું છે—પ્રકૃતિ ને પુરુષ બંને એક ઉર્જા છે, ને એ ઉર્જા બળે તો જીવન ચાલે. તાંત્રિકો કહે છે—સેક્સ એ સાધના છે, એક એવી શક્તિ જે શરીરથી શરૂ થાય ને મનને કોસ્મિક વિશ્વમાં લઈ જાય. પણ આપણે એને જંજીરમાં બાંધીએ છીએ—એક જણ, એક નિયમ, એક પ્રેમ. મને લાગે છે આપણે એકથી વધુ જણ સાથે બંધાઈ શકીએ છીએ—પ્રેમ એક જગ્યાએ, લાલસા બીજે, ને કંઈક નવું ત્રીજે. આ ફક્ત શરીરની નહીં, મનની પણ ભૂખ છે—એમાં લાગણી છે, પણ પ્રેમ જેવું બંધન નથી.”

કૃણાલે બોલ્યું, “યાર, તું એવું બોલે છે જાણે આ બધું ખૂબ સરળ હોય. પણ આ લાગણી—જે પ્રેમ નથી, પણ કંઈક છે—એ શું છે? મને લાગે છે રાતે જે થયું, એ ફક્ત શરીરની ગરમી નહોતી—તારી સાથે એક કનેક્શન બન્યું, જે મને ખેંચતું હતું. સમાજ આને કેઝ્યુઅલ કહે, ને એવું ગણે કે આમાં કોઈ લાગણી નથી—જાણે બસ ચામડીની ખેલ છે, કોઈ પણ સાથે થઈ શકે. પણ એવું નથી, ને?”

કૈરવીએ એની તરફ જોયું, એની આંખોમાં એક ગાઢ ચમક ઝબૂકી. “ના, યાર, એવું બિલકુલ નથી,” એણે બોલ્યું, “લોકો કેઝ્યુઅલ રિલેશનને ગંદું ગણે—જાણે એમાં કોઈ બોન્ડ નથી, જાણે બસ કોઈ પણ સાથે સેક્સ કરી લેવાનું. પણ એ ખોટું છે. આ ફક્ત શરીરની નહીં, મનની પણ ખેલ છે—એમાં એક કનેક્શન હોય છે, એક લાગણી હોય છે, જે પ્રેમ જેવી નથી, પણ છતાં ગાઢ છે. જેમ મારે પ્રણવ સાથે પ્રેમ છે, પણ તારી સાથે આ—આ એક અલગ ઉર્જા છે, એક કોસ્મિક બોન્ડ, જે શરીરથી શરૂ થાય ને મનમાં ઝબૂકે. લોકો ભૂલ કરે છે—એ સેક્સને ફક્ત શરીરની ભૂખ ગણે, ને એમાં દિલ નથી શોધતા. પણ સેક્સ તો મનમાં થાય છે—શરીર તો બસ એનું માધ્યમ છે. એ એક અગ્નિકુંડ જેવું છે, યાર—જે શરીર અને મનના કચરાને બાળી નાખે છે. ચીની દર્શનમાં તો સેક્સને ‘ચી’નું મૂળ માને છે—જીવનનું પ્રવાહી, જે તારી નસોમાં દોડે છે, તારી સર્જનશક્તિ જગાડે છે. જ્યારે તું એને નિયમોમાં નથી બાંધતો—જેમ આપણે રાતે નથી બાંધ્યું—તો એ તારી અંદરની ઉદાસીને ફેરવી નાખે, તને એક નવું ઝનૂન આપે. મને લાગે છે એ આપણને સફળ બનાવે—કેમ કે જે માણસ એની ઉર્જાને સ્વીકારે, એ ડરતો નથી, ને ડર ન હોય તો તું જે કરે તેમાં ઝળકે”

કૃણાલે બોલ્યું, “યાર, તું એમ બોલે છે જાણે સેક્સ એ કોઈ સાધના હોય. પણ હા, રાતે જે થયું—એમાં એક કનેક્શન હતું. એ ફક્ત શરીરની ગરમી નહોતી—તારી સાથે વાતો કરવામાં, તારા શબ્દોમાં, એક એવી ઉર્જા હતી જે મને ખેંચતી હતી. પણ આ બધું સમજાય એવું સરળ નથી—આને પ્રેમ નહીં કહીએ, તો શું કહીએ? ને આ બધું એટલા માટે છે કે આપણે એકથી વધુ જણ સાથે બંધાઈ શકીએ?”

કૈરવીએ એક લાંબો શ્વાસ લીધો, ને બોલી, “આને પ્રેમ નહીં, યાર, આ એક કોસ્મિક બોન્ડ છે—એક એવી ઉર્જા જે શરીરથી શરૂ થાય ને મનમાં ઝબૂકે. ઓશો કહેતો’તો—સંભોગથી સમાધિ છે, કે સેક્સ એ એક રમત છે, જેમાં બે મન એકબીજામાં ડૂબે છે. ને હા, આપણે એકથી વધુ જણ સાથે બંધાઈ શકીએ છીએ—પ્રેમ એક જગ્યાએ, લાલસા બીજે, કનેક્શન ત્રીજે. લોકો ભૂલ કરે છે—એ ગણે કે કેઝ્યુઅલ રિલેશનમાં કોઈ લાગણી નથી, જાણે બસ કોઈ પણ સાથે સૂઈ જવાનું. પણ એવું નથી—એમાં એક બોન્ડ હોય છે, જે પ્રેમ જેવું નથી, પણ એક મિત્રતા છે, એક નિખાલસતા છે, જે શરીરથી આગળ વધે છે. જેમ તને મારી મમ્મી સાથે લાગણી છે, બહેન સાથે, ફ્રેન્ડ સાથે—આ બધા અલગ છે, પણ લાગણી તો છે ને? એવું જ આમાં—એક અલગ લાગણી, જે પ્રેમ નથી, પણ ખાલી શરીર પણ નથી.”

કૃણાલે કાર એક ઝાડીની પાછળ થંભાવી, એન્જિન બંધ કર્યું. “યાર, તું આટલું બધું વિચારે છે?” એણે બોલ્યું, “મને તો લાગે છે આ એક ગજબની ગડબડ છે—પત્ની સાથે પ્રેમ છે, પણ તારી સાથે આ કનેક્શન—એ ફક્ત શરીરનું નથી. રાતે તારી સાથે વાતો કરવામાં, તારા શબ્દોમાં, એક એવી ઉર્જા હતી જે મને નજીક લાવતી હતી. પણ આ બધું એટલા માટે છે કે આપણે એકથી વધુ જણને ચાહીએ? કે આ એક નશો છે, જેમાં લાગણી પણ છે?”

કૈરવીએ બોલ્યું, “એ નશો જ છે, યાર, પણ એ નશો ફક્ત શરીરનો નથી—એમાં મનની લાગણી છે, એક કોસ્મિક કનેક્શન છે. લોકો ભૂલ કરે છે—એ ગણે કે કેઝ્યુઅલ એટલે બસ શરીર, કોઈ બોન્ડ નહીં, જાણે કોઈ પણ સાથે સૂઈ જવાનું. પણ એવું નથી—એમાં એક નિખાલસતા છે, એક મિત્રતા છે, જે પ્રેમ જેવી નથી, પણ એક અલગ ઉર્જા છે. સેક્સ એ મનમાં થાય છે—શરીર તો બસ એને પૂરું કરે છે. ને એ મનનું કનેક્શન બનાવવા માટે વાતો કરવી પડે, બેશરમ બનવું પડે, મનના કપડાં ઉતારવા પડે. રાતે આપણે એ કર્યું—શબ્દોથી એકબીજામાં ડૂબ્યા, ને એની આગ શરીરમાં ઝબૂકી. આ એટલા માટે છે કે આપણે એકથી વધુ જણ સાથે બંધાઈ શકીએ—પ્રેમ એક જગ્યાએ, પણ આ ઉર્જા બીજે.”

કૃણાલે બોલ્યું, “યાર, તું એમ બોલે છે જાણે સેક્સ એ કોઈ કળા હોય. પણ હા, રાતે એ લાગણી હતી—જે પ્રેમ નહોતી, પણ કંઈક એવું હતું જે મને તારી સાથે જોડતું હતું. સમાજ આને ગંદું ગણે—જાણે આમાં કોઈ દિલ નથી, બસ શરીર છે. પણ એવું નથી—આમાં એક બોન્ડ હોય છે, જે પ્રેમ જેવું નથી, પણ ખાલી નથી. ને આ બધું એટલા માટે છે કે આપણે એકથી વધુ જણની ઉર્જા ચાખવા માંગીએ?”

કૈરવીએ સીટ પાછળ ઢાળી, એના શોર્ટ્સમાંથી એના ભરાવદાર સાથળ ની  નરમાઈ ઝળકી. “હા, યાર, આપણે એ ઉર્જા ચાખવા માંગીએ છીએ,” એણે બોલ્યું, “આ એક કળા છે—શરીરથી શરૂ થાય, પણ મનમાં પૂરી થાય. ને એમાં લાગણી હોય છે—જે પ્રેમ નથી, પણ એક નિખાલસ બોન્ડ છે, જે બેશરમ વાતોથી બને છે. રાતે આપણે એ કર્યું—મનથી નગ્ન થયા, ને એની આગ શરીરમાં ઝબૂકી. આ એટલા માટે છે કે આપણે એકથી વધુ જણની ઉર્જા અનુભવવા માંગીએ છીએ—શરીરથી, મનથી, ને કોસ્મિક રીતે. તું શું ઇચ્છે છે, બોલ ને?” એની આંખોમાં એક ગરમ ચમક ઝબૂકતી હતી, જાણે એ આગ હવે એની ચામડીમાંથી ઝરતી હોય.

કૃણાલ એની નજીક સરકી આવ્યો, એનો હાથ ધીમે ધીમે એના ખભે મૂકાયો—એની ગરમ ચામડી એની હથેળીમાં લપાઈ ગઈ, જાણે રાતનું રહસ્યમય રૂપ હવે એના હાથમાં સમાઈ ગયું હોય. “યાર, તું આટલી ગરમ કેમ છે?” એણે ધીમેથી બડબડ્યું, ને એના હોઠ એની ગરદન સાથે હળવેકથી ટકરાયા—એક ધીમું, ભીનું ચુંબન એની ચામડીની ગરમીને ચાખતું ગયું, એના કાન સુધી સરક્યું, ને એક હળવું ચૂસણ એની નરમાઈમાં ઝબૂકી ગયું. એની ગરદન, એ લાંબી, નાજુક ગરદન, જાણે ચાંદનીએ પોતાની રેખાઓથી શણગારી હોય, એની મખમલી ચામડી પર ધબકતી નસો એક ગીત ગાતી હતી—એ નસો જાણે કામઉર્જાથી ભરેલી નદીઓ ઉભરાતી હોય, ને એની ગરમ, નરમ ચામડી રાતના સપનાંના રેશમમાં બદલાતી ગઈ. કૃણાલના હોઠ એ ગરદન પર ધીમે ધીમે રમવા લાગ્યા, જાણે એક કવિતા એની ચામડી પર લખાતી હોય, ને એના હોઠ એની ચામડી પર ફરતા ગયા.

એના શરીરમાં એક ભરતી ઉછળવા લાગી—જાણે એનું શરીર વાસનાઓનો સાગર બની ગયું હોય, જેમાં એ ભરતી એના હોઠની ગરમીથી ઉઠતી હતી, એની નરમાઈને તરતી મૂકી દેતી હતી. એની જીભ એની લાંબી ગરદન પર રેલાતી હતી, એક ભીની, ઉષ્માવાળી રેખા દોરતી, ને એ ભરતી એના લોહીમાં ધમધમવા લાગી. એના દાંત એની નરમ ચામડીને હળવેકથી કોતરતા ગયા, ને એના શરીરમાંથી રૂંવાડાં ઉભરાયા—નાના, લાલચટક મોતી જેવા, જાણે ચાંદનીમાં ઝળુંબતા તારાઓ એની ગરદન પર એક નકશો રચી રહ્યા હતા, એવો નકશો જેને ફક્ત એના હોઠની સ્પર્શ જ વાંચી શકે. એ ભરતી એક એવી ઉથલપાથલ લઈ આવી જે એના શરીરને ડૂબાડી દેતી હતી, પણ સાથે એને ઉપર ઉછાળતી પણ હતી—જાણે એ વાસનાના સમુદ્રમાં તરી રહી હોય, એના હોઠની દરેક હિલચાલ સાથે નવી લહેર ઉભરાતી હતી.

પછી એની ભૂખ એક જંગલી તોફાન બનીને જાગી, ને એના હોઠ ઉન્માદથી ભરેલા એની ગરદન પર ઝડપથી ઝૂક્યા. એક ઊંડું, ભીનું ચૂસણ એની ચામડી પર લાગ્યું, જાણે એ એની નરમાઈને ખાઈ જવા માગતો હોય, ને એના દાંત એની ગરદનમાં થોડા ઊંડે ઘૂસી ગયા, એક તીવ્ર પણ મીઠી વેદના ઉભરાવતા. કૈરવીનું શરીર ધ્રુજવા લાગ્યું, એક અંકુશ વગરનો આનંદ એના લોહીમાં ફરવા લાગ્યો, ને “કૃણાલ!” એનું નામ એના મોઢેથી જોરથી ચીસ બનીને નીકળ્યું—એક ભીનો, રાતને ચીરી નાખતો અવાજ, જે એના હોઠની ગરમીમાં ઓગળીને લય બની ગયો. એ નામ સાંભળી કૃણાલની આગ બમણી થઈ, એના હોઠ એની ગરદન છોડીને ઉપર ચઢ્યા, ને એના હાથે કૈરવીના ચહેરાને પકડી લીધો. એક હાથ એના ગાલ પર મૂકાયો, આંગળીઓ એના કાન નજીક ધીમે ધીમે રમતી ગઈ, જ્યારે બીજો હાથ એની કમર પર ચોંટ્યો, એને પોતાની છાતી સામે ભીંસી દીધી. એનું શરીર એની સામે ટકરાયું, ને એના હોઠ કૈરવીના હોઠ પર ઝૂકી પડ્યા—એક ભૂખ્યા, ભીના સ્પર્શ સાથે, જે એના શ્વાસને ગળી જવા તૈયાર હતા. એની જીભ એના હોઠની નરમાઈમાં ઘૂસી ગઈ, એક ઉગ્ર, ભીનું નૃત્ય શરૂ કરતી, ને એના હોઠે એના હોઠને ચૂસ્યા, ચાટ્યા, જાણે એ એક મદિરા હોય જેને એ પી જવા માગતો હતો. એના દાંત એના નીચેના હોઠ પર ઘસાયા, એક લાલ રેખા ઉભી કરતા, એક મીઠી આગ ફેલાવતા, ને એનો હાથ એની કમર પર જોરથી દબાયો, જાણે એનું આખું શરીર એની ભૂખનો શિકાર બની ગયું હોય. “કૈરવી...” એ ધીમેથી બડબડ્યું, એનો અવાજ એના હોઠમાંથી ધૂમ્ર બનીને નીકળ્યો, ને એની જીભ એના મોઢામાં ઊંડે શોધતી રહી, એક વાસનાથી ભરેલી ગરમી ફેલાવતી.

કૈરવીના હાથ ધીમે ધીમે કૃણાલના શર્ટના બટનો તરફ સરક્યા, એની આંગળીઓ એક એક બટન ખોલતી ગઈ, જ્યારે એના હોઠ એના હોઠને ઉન્માદથી ચૂસતા રહ્યા. શર્ટ ખૂલતાં જ એની નરમ આંગળીઓ કૃણાલની છાતીની ગરમ ચામડી પર ફરવા લાગી, એના નાભિ સુધી સરકી, ને એ સ્પર્શ એટલો જંગલી, એટલો ઉશ્કેરનારો હતો કે કૃણાલના શરીરમાં એક તીવ્ર ઉષ્મા દોડી ગઈ. એણે જવાબમાં એની જીભ કૈરવીના કાન તરફ લઈ જઈ, એના કાનની નરમ પાંદડીઓને હળવેકથી ચાટવા લાગ્યો, ને પછી એક ભીનું, ઉગ્ર ચુંબન એના કાન પર છોડ્યું. એની જીભ એના કાનની નાજુક રેખાઓમાં રમતી ગઈ, ને એના હોઠે એના કાનની પાંદડીઓને ચૂસી, જાણે એ એની ગરમીને પોતામાં ભેળવી દેવા માગતો હોય.

કૈરવીના હાથ એના શર્ટ વગરના શરીર પર ઉશ્કેરાટથી ખંજવાળવા લાગ્યા, એની આંગળીઓ એની છાતી પર સરકતી, લપસતી ગઈ, ને એના નરમ હાથે એની મજબૂત છાતી પર ઉગેલી નાની નીપલ ને જોરથી દબાવી ને પછી એના હાથ ની આંગળીઓ એના નાભિ સુધી ફરી, એક જંગલી ઉત્તેજના ફેલાવતી. એ જ પળે, એના હોઠ એની ગરદન પર નીચે સરક્યા, ધીમે ધીમે એની જીભે એની ચામડીને ચાટી, ને પછી એક ઉગ્ર ચુંબન સાથે દાંત થોડા ઊંડે દબાવ્યા, જાણે ખાઈ જવા માગતી હોય. એની ગરદન પર લાલ, ભીના પ્રેમના નિશાન ઉભરાયા, ને એના હોઠ કૃણાલના કાનની પાંદડીઓ તરફ સરક્યા, એક ભીનું ચૂસણ એની નરમ ચામડી પર લાગ્યું, જે એના શરીરમાં નવી આગ ફેલાવતું ગયું.

જ્યારે કૈરવીના હોઠે એના કાનની પાંદડીઓને ઊંડે ચૂસી, એક ભીની, ગરમ ઉષ્મા ફેલાવતા, કૃણાલનું સંયમ તૂટી ગયું—એના હાથ એક જંગલી ઉર્જાથી એના ટી-શર્ટ તરફ ઝૂક્યા, ને એક ઝડપી ઝટકામાં એણે એનું ટી-શર્ટ ખેંચી નાખ્યું. એની સામે કૈરવી બ્રામાં દેખાઈ, ને એનું રૂપ એક એવી માદક કળા બની ઉભર્યું કે કૃણાલની નજર એના પર અટકી ગઈ. એની બ્રા એક ઊંડા કાળા રંગની હતી, જાણે રાતની ઘટાઓએ પોતાની ગરમી એમાં ભરી હોય, ને એની કિનારીઓ પર નાજુક લેસની જાળી લહેરાતી હતી—એક એવી ડિઝાઈન જે એના સ્તનોની નરમાઈને હળવેકથી ગળે લગાડતી હતી, પણ સાથે એની ભરાવદાર ગોળાઈને ઉજાગર કરતી હતી. બ્રાના કપની વચ્ચે એક નાનું, ગુલાબ જેવું લાલ રિબન ઝૂલતું હતું, જે એના ઊંડા કટને વધુ ઉશ્કેરનારું બનાવતું હતું, ને એની પાતળી, ચળકતી પટ્ટીઓ એના ખભા પર એવી રીતે બેસતી હતી જાણે એ એની ચામડી પર એક ભીની ચુંબન બનીને રહી ગઈ હોય. એ બ્રાનો રંગ અને ડિઝાઈન એના સ્તનોની ટાઈટ, સંપૂર્ણ વળાંકવાળી રેખાઓને એક રહસ્યમય, માદક ઘેરાઈ આપતી હતી, જાણે એ એક એવું રહસ્ય હોય જેને ખોલવા માટે આંખો અને હાથ બંને તરસતા હોય. એની ગોરી ચામડી સામે એ કાળી લેસની ઝાલર એક એવું ચિત્ર રચતી હતી જે નજરને બાંધી દે, ને એના સ્તનોની નીચેની નરમ ગોળાઈ એ બ્રામાં એવી રીતે ઝળકતી હતી જાણે ચાંદનીનું પ્રતિબિંબ કોઈ શાંત સરોવરમાં પડ્યું હોય.

કૃણાલના હાથ ધીમે ધીમે એની બ્રાના હૂક તરફ સરક્યા, એની ગરમ આંગળીઓ એની પીઠની ઊંડી, નરમ રેખા પર લાગી, ને એ સ્પર્શથી કૈરવીની ચામડી પર રૂંવાડાં ઉભરાયા—નાના, ધ્રુજતા, જાણે એની પીઠ પર એક ભીની લહેર ફેલાઈ ગઈ હોય. એની આંગળીઓએ હૂકને પકડ્યું, ને ધીમે ધીમે એક એક હૂક ખોલવા લાગી—દરેક હૂક સાથે એની પીઠની નરમાઈ એની આંગળીઓને સ્પર્શતી, ને એનું શરીર ધીમે ધીમે એ બંધનમાંથી મુક્ત થતું ગયું, જાણે એક રહસ્યનું પડદું ખસતું હોય. એની આંગળીઓ એની પીઠની ગરમ, નાજુક ચામડી પર રમતી રહી, ને જ્યારે છેલ્લું હૂક ખૂલ્યું, બ્રા એના ખભા પરથી લપસીને નીચે સરકી પડી, ને કૃણાલની નજર એના નગ્ન સ્તનો પર થંભી ગઈ.

એના સ્તનો એક એવું અદભૂત રૂપ ધરાવતા હતા કે કૃણાલ એક પળ માટે પથ્થર બની ગયો—એની નજર એના પરથી હટવાનું નામ ન લેતી, જાણે એ એક સ્વપ્નની દુનિયામાં ખોવાઈ ગયો હોય. એના સ્તનો ભરાવદાર હતા, નરમ પણ મજબૂત, એક સંપૂર્ણ ગોળાઈમાં ઢળેલા, જાણે કોઈ દેવીના શરીરનું શિલ્પ હોય—એની ગોરી, દૂધ જેવી ચામડી પર એ સ્તનો ઝળહળતા હતા, ને એની નીચેની નરમ વળાંકો એક એવી રેખા દોરતી હતી જે નજરને ખેંચી લે. એની ટોચ પર નાની, ગુલાબી નીપલ્સ ચમકતી હતી, જાણે રાતના આકાશમાં ઝબૂકતા તારાઓ, ને એની આસપાસની નરમ, ગુલાબી રંગની ચામડી એક એવું રહસ્ય ધરાવતી હતી જે વાસનાની આગમાં ઝળુંબતું હતું. એ સ્તનોની ભરાવદાર ગોળાઈ એટલી માદક હતી કે એની નરમાઈ હાથમાં ઝીલવાની તલપ ઉભી કરે, ને એની ચામડી પર પડતી રાતની હળવી ઝાંખી એને એક ચમકતા મોતીની જેમ ઝળહળતું બનાવતી હતી. એના સ્તનોની દરેક વળાંક, દરેક નરમ ઉભાર, એક એવી કવિતા રચતા હતા જે આંખોને બાંધી દે, ને કૃણાલનું શરીર એ સૌંદર્યની સામે થંભી ગયું—એની નજર એના નગ્ન, માદક રૂપમાં ખોવાઈ ગઈ, જાણે એ એક જીવતું સ્વપ્ન હોય જેને એ ફક્ત નિહાળી શકે, સ્પર્શવાની હિંમત ન શોધી શકે.

કૈરવીએ કૃણાલની આ થંભેલી નજરને જોઈ, ને એના શરીરમાં એક ધગધગતી ઉર્જા ઉભરાઈ—એની નીપલ્સ એકદમ કડક થઈ ગઈ, એની ચામડી પર એક હળવો પરસેવો ઝળકવા લાગ્યો, ને એના હાથ ધીમે ધીમે એના માથા તરફ ગયા. એની નરમ આંગળીઓએ એના વાળને જોરથી પકડ્યા, ને એક તીવ્ર ખેંચાણ સાથે એને પોતાના સ્તનો તરફ નજીક લાવ્યો. એણે એનું માથું એટલું જોરથી દબાવ્યું કે એના હોઠ સીધા એના ભરાવદાર સ્તનો પર પડ્યા, ને એ સ્પર્શથી એના શરીરમાં એક તીવ્ર લહેર દોડી ગઈ—એની નીપલ્સ હવે એક ધબકતી ગરમીથી કંપી રહી હતી, જાણે જોશીલા પવનમાં ધ્વજા ફરકતી હોય. કૃણાલના હોઠે એના સ્તનની નરમાઈને ચૂમી, ને એની જીભ ધીમે ધીમે એની ગોરી ચામડી પર રેલાતી ગઈ—એક ભીનું, ગરમ ચુંબન એના સ્તનની નીચેની વળાંક પર લાગ્યું, એના સ્તનની નીચેની નરમ ગોળાઈથી લઈને એની ટોચની ચમકતી, સખત નીપલ સુધી, સોઈની અણી જેટલી જગ્યા પણ અછૂતી ન રહે એ રીતે એના સ્તનને પોતાના અધરોથી અનરાધાર વરસવા લાગ્યો. જે નીપલ થોડી ક્ષણો પહેલાં ગોરી ચામડીમાં ગુલાબી લાગી રહી હતી, એ હવે શરીરની ગરમીમાં તપ્ત લાલઘૂમ અને ટટ્ટાર થઈ કૃણાલના હોઠને આમંત્રી રહી હતી, ને કૃણાલની જીભે એને હળવેકથી ચાટ્યું—એની આસપાસની નરમ ચામડી પર રૂંવાડાં ઉભરાયા, નાના, ધ્રુજતા, જાણે એક ભીની હવાની લહેર એની ચામડીને ગળે લગાડી રહી હોય. એણે એ નીપલને ચૂસવાનું શરૂ કર્યું, એક ઊંડું, ભીનું ચૂસણ જે એના સ્તનની નરમાઈને એના મોઢામાં ખેંચી લેતું હતું, ને એની જીભ એની નીપલની આસપાસ નાના ગોળ દોરતી ગઈ, જે એના શરીરમાં એક મીઠી ધ્રુજારી જગાડતી હતી—તો બીજી બાજુ કૃણાલનું લિંગ હવે એક ઉભરાયેલી, ધબકતી આગ બની ગયું, એની નસોમાં એક જંગલી ઉર્જા ધમધમતી હતી, જાણે એની વાસના એના શરીરની દરેક નસને એક ધગધગતી લાવામાં બદલી રહી હતી.

કૃણાલના હોઠ એક સ્તન પર એક પક્ષીની જેમ ચાંચ મારતા રહ્યા, જાણે એ એક પાકેલી કેરીની નરમાઈને ચૂસી રહ્યો હોય, એની જીભ એની નીપલની ટટ્ટાર ટોચને ગળે લગાડતી, ને એનો એક હાથ બીજા સ્તન તરફ સરક્યો—એની આંગળીઓએ એની ભરાવદાર નરમાઈને પકડી, હળવેકથી ઘૂંટી, જાણે એ બીજી કેરીને ચૂસવા માટે તૈયાર કરી રહ્યો હોય. પછી, એક અચાનક ઝંઝાવાતી હિલચાલ સાથે, એણે બીજા સ્તનને ઉપર દબાવ્યું, એની નીપલને કૈરવીના હોઠ સુધી લઈ જઈને ધીમેથી કહ્યું, “લે, તું પણ ચૂસ.” કૈરવીની નજર એક ઝંખનાથી ભરાઈ, ને એણે કૃણાલના હાથ પર પોતાનો હાથ મૂકી, એના સ્તનને પોતાની નરમ આંગળીઓમાં ઝીલી લીધું—એની જીભ ધીમે ધીમે એની પોતાની નીપલ તરફ સરકી, એક ભીનું, ગરમ ચૂસણ એની ટટ્ટાર નીપલ પર લાગ્યું, જે એના શરીરમાં એક તીવ્ર ધ્રુજારી જગાડતું ગયું, એની નીપલની આસપાસ રૂંવાડાં નાચવા લાગ્યા, જાણે એક નાની ચિનગારીઓની લહેર એની ચામડી પર ફેલાઈ રહી હોય.

તે જ સમયે, કૃણાલે ધીમે ધીમે પોતાનો હાથ એના સ્તન પરથી હટાવ્યો, ને એની આંગળીઓ કૈરવીના પેટ પર રેલાતી ગઈ—એની નરમ, ગરમ ચામડી પર એક ભીની રેખા દોરતી, એની કમરની નાજુક વળાંકોને સ્પર્શતી, ને પછી ધીમે ધીમે એના શોર્ટ્સમાં સરકી ગઈ. એની આંગળીઓ અંધારામાં એની યોનિની ઊંડાઈને શોધવા લાગી, એના ટેરવે એની ભીની, ધબકતી ગરમીને અનુભવતા ગયા—એની યોનિ સંપૂર્ણ રીતે ભીની થઈ ચૂકી હતી, એક ગરમ, મખમલી ઉષ્માથી ભરેલી, જે કૃણાલની આંગળીઓને એક અજીબ, ધગધગતી લાગણીમાં ડૂબાડી રહી હતી. એની આંગળીઓ એની યોનિની ભીની ગરમીમાં લયબદ્ધ રીતે ઘૂસતી, બહાર નીકળતી, ને એનું શરીર એક તીવ્ર, સંગીતમય ધ્રુજારીથી ભરાઈ ગયું—એની નીચેની નસો ધબકતી, એની ચામડી પર એક હળવું લાલ રંગ ફેલાતું, જાણે એની વાસના એના શરીરની દરેક રેખામાં ઝળકી રહી હોય.

કૃણાલે બીજા સ્તનને હવે પોતાના હોઠ તરફ ખેંચ્યું, કૈરવીના મોઢામાંથી એનું સ્તન છોડાવી, એની નીપલને હળવેકથી ઘસી, ને પછી એક ઊંડું ચૂસણ શરૂ કર્યું—એની જીભ એની ટટ્ટાર, લાલઘૂમ નીપલ પર રમતી, એની નરમાઈને ગળે લગાડતી, ને એની આસપાસની ચામડી પર રૂંવાડાં એક નાની લહેરની જેમ ફેલાતા ગયા. એનો એક હાથ હવે એના સ્તનને પકડીને રમતો રહ્યો, એની આંગળીઓ એની નીપલને હળવેકથી દબાવતી, ઘૂંટતી, જાણે એ એક નરમ ફળને ચૂસવા માટે તૈયાર કરી રહ્યો હોય, જ્યારે એનો બીજો હાથ એની યોનિમાં એક ધગધગતી લય રચતો રહ્યો—એની આંગળીઓ એની ભીની, ધબકતી ગરમીમાં ઊંડે ઘૂસતી, એક અજીબ, માદક ઉષ્મા ફેલાવતી, જે એના શરીરને એક અનંત આનંદમાં ઝળુંબાવી રહી હતી.

કૃણાલના હોઠ ધીમે ધીમે એના સ્તન પરથી નીચે સરક્યા, એની જીભ એની ગોરી ચામડી પર એક ભીની રેખા દોરતી ગઈ, ને એની કમરની નરમ વળાંકો તરફ રેલાતી ગઈ—એની જીભે એની કમરની નાજુક રેખાઓને ચાટી, એક ગરમ, મખમલી સ્પર્શ ફેલાવતી, જે કૈરવીના શરીરમાં એક હળવી ધ્રુજારી જગાડતી ગઈ. એની જીભ એના પેટની નરમ, ગોરી સપાટી પર રમવા લાગી, એક ભીનું, ગરમ ચુંબન એના નાભિની આસપાસ દોરતી, ને એની નાભિની નાની, ગોળ ખાડીમાં હળવેકથી ઘૂસી—એની જીભે એ નાભિને ચાટી, એક નરમ, ભીનું લય રચતી, જે કૈરવીના શરીરમાં એક મીઠી આગ ભડકાવતું ગયું. એનો એક હાથ હજી એના સ્તન પર રમતો હતો, એની આંગળીઓ એની ટટ્ટાર નીપલને હળવેકથી ઘૂંટતી, દબાવતી, જ્યારે બીજો હાથ, જે હજી એના શોર્ટ્સમાં એની યોનિની ભીની ગરમીને ચાખતો હતો, ધીમે ધીમે બહાર સરક્યો. એની આંગળીઓ એના શોર્ટ્સની કિનારી પર લાગી, ને એક ઝડપી, પણ નરમ હિલચાલ સાથે એણે એના શોર્ટ્સને નીચે ખેંચ્યા—એની સાથે એની પેન્ટી, જે એક નાજુક, ભીની રેશમ જેવી લાગતી હતી, એના સાથળો પરથી લપસીને નીચે સરકી ગઈ, ને એનું નગ્ન, ધબકતું શરીર એક માદક ચાંદનીની જેમ ખુલ્લું પડ્યું. કૈરવીની યોનિ હવે એની સામે ખુલી, એક ભીની, ગરમ રહસ્યની જેમ ધબકતી, ને એની નજર એના પર એક પળ માટે અટકી—એની ચામડી પર એક હળવો પરસેવો ઝળકતો, એના સાથળો એક નરમ ધ્રુજારીથી ભરાયા, જાણે એ એના સ્પર્શની ઝંખનામાં ડૂબી રહી હોય.

કૃણાલની નજર એની યોનિ પર સ્થિર થઈ, ને એનું શરીર એક પળ માટે એક માદક વિસ્મયમાં ડૂબી ગયું—એની યોનિ, એક નરમ, ભીની કળીની જેમ ખીલેલી, એની ગોરી સાથળોની વચ્ચે એક ગરમ, ધબકતું રહસ્ય બનીને ઝળકતી હતી. એની નરમ, ગુલાબી ચામડી, જે એક ભીની ઝાકળથી ચમકતી હતી, એક સંપૂર્ણ, નાજુક વળાંકમાં ઢળેલી હતી, જાણે કોઈ કવિની કલ્પનામાંથી ઉભરેલું એક જીવતું સ્વપ્ન હોય. એની બાહ્ય રેખાઓ એક નરમ, મખમલી ગોળાઈ ધરાવતી હતી, જે એની ભીની ગરમીથી ધબકતી, ને એની અંદરની નરમ ચામડી એક હળવા લાલ રંગથી ઝળકતી હતી, જાણે એ એક પાકેલું, રસદાર ફળ હોય જે ચાખવા માટે તરસાવતું હોય. એની યોનિની નાની, ધબકતી બિંદુ—એનું ક્લિટોરિસ—એક નાજુક, ગરમ રત્નની જેમ ચમકતું હતું, જે એની ભીની નરમાઈમાં એક રહસ્યમય આકર્ષણ ઉમેરતું હતું. એની યોનિની દરેક રેખા, દરેક વળાંક, એક એવી કળા રચતી હતી જે આંખોને બાંધી દે, ને એની ભીની, ગરમ સુગંધ એવી માદક હતી કે કૃણાલનું શરીર એક અનંત ઝંખનાથી ભરાઈ ગયું—એની નજર એના પર એક પળ માટે ડૂબી, જાણે એ એક દિવ્ય સૌંદર્યની પૂજામાં ખોવાઈ ગયો હોય. કૈરવીનું શરીર એ સુંદરતાની સામે એક નરમ ધ્રુજારીથી ભરાયું—એની સાથળો એક ગરમ, ભીની ઉષ્માથી ધબકતી, એની નીપલ્સ એક ધબકતી ગરમીથી ટટ્ટાર, ને એની ચામડી પર એક હળવો પરસેવો ઝળકતો, જાણે એની ઝંખના એના શરીરની દરેક રેખામાં લખાઈ રહી હોય.

પછી, કૃણાલની જીભ એની સાથળ પરથી નીચે સરકી, એની યોનિની નજીક પહોંચી, ને એની ગરમ શ્વાસ એની ભીની, ધબકતી ચામડી પર લાગતાં કૈરવીનું શરીર એક તીવ્ર ઉષ્માથી ધ્રુજી ગયું. એની જીભે ધીમે ધીમે એની યોનિની બાહ્ય રેખાઓને સ્પર્શી, એક નરમ, ભીની ચાટ એની નરમ ચામડી પર લાગી, ને કૈરવીના મોઢામાંથી એક હળવી સિસકારી નીકળી—એની આંખો અડધી બંધ થઈ, એનું માથું પાછળ ઢળી ગયું, જાણે એ એક માદક સ્વપ્નમાં ડૂબી રહી હોય. કૃણાલે એની જીભને એની યોનિની બાહ્ય ચામડી પર રમવા દીધી, ધીમે ધીમે એની નરમ, ભીની રેખાઓને ચાટતી, ને પછી એની જીભની ટોચને એની યોનિની નાની, ધબકતી બિંદુ પર રાખી—એ બિંદુ, જે એક નાજુક, ગરમ રત્ન જેવું હતું, એની જીભે હળવેકથી ચાટ્યું, ને કૈરવીનું શરીર એક તીવ્ર ધ્રુજારીથી ભરાઈ ગયું. એની જીભે એ બિંદુને નાના, ગોળ ચક્કરોમાં રમાડ્યું, ધીમે ધીમે એની ગતિ વધારતી, ને પછી એક ઊંડું, ભીનું ચૂસણ શરૂ કર્યું—એના હોઠે એની યોનિની નરમાઈને ગળે લગાડી, જાણે એ એક પાકેલું, રસદાર ફળ ચૂસી રહ્યો હોય, ને એની જીભ એની યોનિની ઊંડાઈમાં ઘૂસતી, એની ભીની, ગરમ નરમાઈને ચાખતી, એક માદક, ધબકતી ગરમી ફેલાવતી.

કૃણાલે એની જીભને એની યોનિની દરેક રેખામાં રમવા દીધી—પહેલાં બાહ્ય નરમ ચામડીને ચાટી, ધીમે ધીમે એની ઊંડાઈમાં ઘૂસતી, ને પછી એની જીભની ટોચને એની ધબકતી બિંદુ પર રાખી, એક નરમ, લયબદ્ધ ચૂસણ સાથે એને ઉત્તેજિત કરતી. એના હોઠે એની યોનિની નરમાઈને ચૂસી, એની જીભે એની ભીની ગરમીને ચાખી, ને એની આંગળીઓ એની યોનિમાં એક ધગધગતી લય રચતી રહી—એક આંગળી ઊંડે ઘૂસતી, બીજી આંગળી એની નરમ ચામડીને ઘસતી, ને એનું શરીર એક અનંત આનંદની લહેરમાં ડૂબતું ગયું. કૈરવીનું શરીર એક ધબકતી ઉર્જાથી ભરાઈ ગયું—એની માંસળદાર સાથળ ધ્રુજવા લાગી, એના હાથ બેભાન થઈને એના વાળને પકડી રહ્યા, ને એના મોઢામાંથી એક ગરમ, ભીની સિસ્કારી નીકળતી ગઈ, જે રાતના સન્નાટામાં ગુંજતી રહી. એની યોનિમાં એક ભીની, ધબકતી ગરમી ફેલાતી ગઈ, એની નીપલ્સ હજી વધુ ટટ્ટાર થઈ, ને એનું શરીર એક માદક આનંદની ઝાકળમાં ડૂબી ગયું—એની આંખો અડધી બંધ, એના હોઠ ધ્રુજતા, ને એનું શરીર એક એવી લયમાં નાચતું હતું જે કૃણાલની જીભે રચી હતી.

કૃણાલે એની જીભને એની યોનિની ઊંડાઈમાં રમવા દીધી, એની નરમ, ભીની ચામડીને ચૂસતી, ચાટતી, ને એની ગરમ શ્વાસ એની યોનિની નરમાઈ પર લાગતી—એની જીભે એની ધબકતી બિંદુને એક નરમ, ગોળ લયમાં રમાડી, પછી એક ઊંડું ચૂસણ સાથે એને ગળે લગાડી, ને કૈરવીનું શરીર એક તીવ્ર, ધગધગતી ઉર્જાથી ભરાઈ ગયું—એની સિસ્કારીઓ હવે એક ગરમ, ભીનું ગીત બની, એના હાથ એના વાળને જોરથી ખેંચતા, ને એનું શરીર એક અનંત આનંદની લહેરમાં ડૂબતું ગયું, જે કૃણાલની જીભે, હોઠે અને આંગળીઓએ રચ્યું હતું. એની જીભ એની યોનિની નરમ, ભીની રેખાઓમાં એક ઝડપી, પણ નાજુક લયમાં નાચવા લાગી, એના ક્લિટોરિસને એક ગરમ, ભીની ચૂંટણીથી ઉત્તેજિત કરતી, ને એની આંગળીઓ એની ભીની, ગરમ ઊંડાઈમાં એક ધગધગતી હિલચાલ ચાલુ રાખતી—એની નરમ ચામડીને ઘસતી, એની મખમલી ગરમીને ચાખતી. કૈરવીનું શરીર હવે એક અનંત ઉષ્માના સમુદ્રમાં ડૂબતું ગયું—એના સાથળો એક તીવ્ર ધ્રુજારીથી ભરાઈ ગયા, એની નીપલ્સ એક ધબકતી આગથી ટટ્ટાર થઈ, ને એની યોનિમાં એક ભીની, ગરમ લહેર ઉછળવા લાગી, જે એના શરીરની દરેક નસમાં ધમધમતી ગઈ, જાણે એક ઝડપી, ગરમ નદી એના અંગોમાં વહેતી હોય.

કૃણાલની જીભ એની ધબકતી બિંદુ પર એક ઝડપી, ગોળ નૃત્યમાં રમતી ગઈ, એના હોઠે એની નરમ, ભીની ચામડીને એક ઊંડું, ગરમ ચૂસણ આપ્યું, ને કૈરવીનું શરીર એકાએક એક અગ્નિના તોફાનમાં ઝળુંબી ગયું—એની સિસ્કારીઓ હવે એક જંગલી, ગરમ ચીસમાં બદલાઈ, એના હાથ એના વાળને એક બેસુમાર તાકાતથી ખેંચવા લાગ્યા, ને એની યોનિમાં એક ભીની, ગરમ ધારા ઉછળી, જે એક તીવ્ર, ધગધગતી લહેરની જેમ એના શરીરમાંથી બહાર નીકળી, કૃણાલના હોઠમાં ડૂબતી ગઈ. એની જીભે એની ગરમ, ભીની ઓર્ગેઝમને ચાખી, એના મોઢામાં એની માદક, ગરમ રસની ધારા ઓગળતી ગઈ, જાણે એ એક ગરમ, મીઠું અમૃત પી રહ્યો હોય. કૈરવીનું શરીર એક ચરમસીમાના આનંદમાં ડૂબી ગયું—એની આંખો બંધ થઈ ગઈ, એનું માથું પાછળ ઢળી ગયું, ને એના હોઠમાંથી એક ગરમ, ભીની સિસ્કારી નીકળતી રહી, જાણે એ એક અનંત આનંદના મહાસાગરમાં તરી રહી હોય. એની યોનિમાંથી એક ગરમ, ભીની ધારા ઉછળતી રહી, એના સાથળો એક તીવ્ર ધ્રુજારીથી કંપતા રહ્યા, ને એનું મન એક ઝાકળમય, માદક શાંતિમાં ડૂબી ગયું—એક એવી શાંતિ જે એક ઉન્માદથી ભરેલી હતી, જાણે એનું શરીર એક ગરમ, ભીની ઝંખનાના ઝરણામાં ઓગળી ગયું હોય, ને એની ચેતના ફક્ત એ આનંદની લહેરોમાં વહેતી હતી, જે કૃણાલની જીભે ઉછાળી હતી.

કૈરવીની આંખો ધીમે ધીમે ખુલી, એની નજર કૃણાલના ચહેરા પર પડી, ને એના હોઠમાંથી એક ગરમ, ધીમો અવાજ નીકળ્યો—“હવે મારી વારી.” એના શરીરમાં હજી એક નરમ ધ્રુજારી રમતી હતી, પણ એની નજરમાં એક નવી, ઝંખતી આગ ઝળકી ગઈ. એણે કૃણાલના હાથને પકડી, એક તીવ્ર ખેંચાણ સાથે એને ઉપર લાવ્યો, ને પોતે ઝડપથી પોઝિશન બદલી—હવે એ એની સામે આવી, એની નગ્ન, ધબકતી ચામડી એની સામે ઝળકતી હતી. એની જીભ ધીમે ધીમે એની ગરદન તરફ સરકી, એની નરમ, ગરમ ચામડીને ચાટતી, ને એક ભીનું, ગરમ ચુંબન એની ગરદન પર લાગ્યું—એની જીભ એના કાન તરફ રેલાતી ગઈ, એની નરમ પાંદડીઓને ચૂમતી, ને પછી એક ઊંડું, ભીનું ચૂસણ એના કાનની પાંદડીઓ પર લાગ્યું, જે કૃણાલના શરીરમાં એક તીવ્ર, ગરમ ધ્રુજારી જગાડતું ગયું. એની જીભ એના હોઠ પર સરકી, એના નરમ, ગરમ હોઠને ચૂસતી, ચાટતી, ને એના દાંત હળવેકથી એના નીચેના હોઠને ઘસ્યા, એક નાની લાલ નિશાની ઉભી કરતા.

પછી, એની જીભ ધીમે ધીમે એની છાતી તરફ સરકી, એની મજબૂત, ગરમ ચામડીને ચૂમતી—કૃણાલનું શરીર એક પહોળું, શક્તિશાળી ઢાંચો ધરાવતું હતું, એની છાતી એક નરમ, પણ મજબૂત ગડ્દીની જેમ ઉભરેલી, એની ચામડી એક ઘઉંવર્ણી, ચળકતી ઝાકળથી ઢંકાયેલી, જે સાંજની નરમ ઝાંયમાં એક ગરમ, માદક ઝગમગાટ ધરાવતી હતી. એની જીભ એની નાની, ટટ્ટાર નીપલ પર રેલાતી ગઈ, એક ભીનું, ગરમ ચુંબન એની નીપલ પર લાગ્યું, ને પછી એની જીભે એને ચૂસવાનું શરૂ કર્યું—એના હોઠે એની નીપલને ગળે લગાડી, એની નરમાઈને ચૂસતી, ને એના દાંત હળવેકથી એને ચાવ્યા, એક નાની, મીઠી વેદના જગાડતા. એની આંગળીઓ એની બીજી નીપલને પકડી, હળવેકથી ટ્વિસ્ટ કરતી, ઘૂંટતી, ને એનું શરીર એક ગરમ, ધબકતી ઉર્જાથી ભરાઈ ગયું—એની નીપલ્સ હવે ટટ્ટાર થઈ, એની ચામડી પર રૂંવાડાં ઉભરાયા, જાણે એની વાસના એના શરીરની દરેક રેખામાં ધમધમતી હોય.

કૃણાલની છાતીને ચૂમતા ચૂમતા કૈરવી તેનું પેન્ટ ખોલવા લાગી, પેન્ટ ખોલી ને પેન્ટ અને પેન્ટી બંને એક સાથે જોરથી ખેંચી ને નીચે ઉતારી દીધા, ને કૃણાલનું નગ્ન શરીર એની સામે ખુલ્લું પડ્યું. કૈરવીની નજર એના લિંગ પર અટકી, ને એનું મન એક ગરમ, ઝડપી ધબકારાથી ભરાઈ ગયું—એનું લિંગ, એક ગર્વીલું, ધડકતું બળ, એના પહોળા, મજબૂત સાથળોની વચ્ચે એક ઉગ્ર, ગરમ શસ્ત્રની જેમ ઊભું હતું, એની લંબાઈ એક શક્તિશાળી ગતિમાં ખેંચાયેલી લાગતી હતી, એની ચામડી ઘઉંવર્ણી, ચીકણી ચમકથી ઢંકાયેલી હતી, જાણે કે સાંજના ઝાંયમાં ગરમ સોનાનો દંડ ઝળકતો હોય. એની ટોચ એક ગાઢ, ભીની ઝાકળથી ચળકતી હતી, અને એના લિંગની નસો ફૂલી ગઈ હતી, જાણે તેમાં એક ગરમ જીવંત અગ્નિનો પ્રવાહ વહેતો હોય. એનું લિંગ એક રહસ્યમય, શક્તિશાળી આકર્ષણ ધરાવતું હતું, જે એની આંખોને ખેંચતું, એના હાથને બોલાવતું, ને એના હોઠને એક ગરમ, ઝંખતી તલપમાં ડૂબાડતું—કૈરવીનું મન એક ઉષ્માભરી, જંગલી લાગણીથી ભરાઈ ગયું, જાણે એ એક ગરમ, ધડકતા બળની સામે ઝૂકી રહી હોય, જે એની ચામડીમાં એક નવી, તીવ્ર આગ ભડકાવતું હતું.

કૈરવીની જીભ ધીમે ધીમે એના લિંગની નરમ, ગરમ ચામડી પર રેલાતી ગઈ—એક ભીનું, ગરમ ચુંબન એની ટોચ પર લાગ્યું, ને એની જીભે એની ગાઢ, ચળકતી ટોચને હળવેકથી ચાટી, એની ગરમીને ચાખતી, જાણે એ એક ગરમ, મીઠી ઝરણાને સ્પર્શી રહી હોય. એની જીભ એની લંબાઈની દરેક રેખામાં રમવા લાગી—પહેલાં એની ટોચને નાના, ગોળ ચક્કરોમાં ચાટતી, ધીમે ધીમે એની ગતિ વધારતી, એની નરમ, ધબકતી ચામડીને એક ગરમ, ભીની લહેરથી ઉત્તેજિત કરતી, ને પછી એના હોઠે એની ટોચને ગળે લગાડી, એક નરમ, ભીનું ચૂસણ શરૂ કર્યું, જે કૃણાલના શરીરમાં એક તીવ્ર, ગરમ ધ્રુજારી જગાડતું ગયું. એની જીભ એની નસોની ધબકતી ગરમીને ચૂમતી, એની ચામડીની નીચેની નરમ, સંવેદનશીલ જગ્યાને હળવેકથી ઘસતી, ને એના હોઠ ધીમે ધીમે એની સંપૂર્ણ લંબાઈમાં ઊંડે સરકતા ગયા—એની જીભે એની ટોચની નીચેની નરમ, ચીકણી ચામડીને ચાટી, એક ગરમ, લયબદ્ધ નૃત્ય રચતી, ને પછી એના હોઠે એની સંપૂર્ણ લંબાઈને ગળે લગાડી, એક ઊંડું, ભીનું ચૂસણ આપ્યું, જે કૃણાલના શરીરમાં એક ગરમ, ધડકતી આગ ફેલાવતું ગયું. એની આંગળીઓ એના લિંગની નીચેની નરમ, સંવેદનશીલ ચામડીને હળવેકથી ઘસતી, એની ધબકતી નસોને સ્પર્શતી, ને એનો એક હાથ એના અંડકોશની નરમ, ગરમ ગોળાઈને હળવેકથી દબાવતો, એક નાજુક, પણ તીવ્ર ઉત્તેજના જગાડતો—એનું શરીર એક અનંત આનંદની લહેરમાં ડૂબતું ગયું, એની નીપલ્સ ટટ્ટાર થઈ, એની ચામડી પર રૂંવાડાં નાચવા લાગ્યા, ને એના મોઢામાંથી એક ગરમ, ભીની સિસ્કારી નીકળતી ગઈ, જે સાંજના ઝરમરતા પવનમાં એક ગરમ, ઉષ્માભરી ધ્વનિ બની લહેરાતી ગઈ.

કૈરવીએ એની જીભનું નૃત્ય ચાલુ રાખ્યું, એના હોઠ એના લિંગની ટોચને એક ગરમ, ભીની ચૂંટણીથી ગળે લગાડતા રહ્યા, ને એની એક હાથની આંગળીઓ એની લંબાઈને પકડી, એક નરમ, પણ ઝડપી લયમાં ઉપર-નીચે ઘસવા લાગી— હેન્ડજોબ અને બ્લોજોબનું માદક સંગમ રચાતું ગયું, જે કૃણાલના શરીરમાં એક તીવ્ર, ગરમ ધારા ઉછાળતું ગયું. એની જીભ એની ટોચની નીચેની નરમ, ચીકણી ચામડીને ચાટતી રહી, એક ગરમ, લયબદ્ધ ચૂસણ સાથે એની ધબકતી નસોને ઉત્તેજિત કરતી, જ્યારે એની આંગળીઓ એના લિંગની ગોળાઈને એક નાજુક, પણ મજબૂત પકડથી ઘસતી, એની ચામડીને ઉપર-નીચે ખસેડતી, ને એનો બીજો હાથ એના અંડકોશની નરમ, ગરમ ગોળાઈને હળવેકથી દબાવતો, એક તીવ્ર, ધબકતી ઉષ્મા જગાડતો રહ્યો. કૃણાલનું શરીર એક ગરમ, ધડકતા તોફાનમાં ડૂબતું ગયું—એની નસોમાં એક ઝડપી, ગરમ ધારા દોડવા લાગી, એની સાથળો એક તીવ્ર ધ્રુજારીથી ભરાઈ ગઈ, ને એના મોઢામાંથી એક ગરમ, ભીની સિસ્કારી નીકળતી ગઈ, જે સાંજના હળવા ઝંઝાવાતમાં એક ઉગ્ર, ગરમ લય બની ગુંજતી ગઈ.

કૃણાલે અચાનક એક ગરમ, ધીમા અવાજમાં બડબડ્યું, “બહાર કાઢ, મારું થઈ જવાનું છે.” એની નસોમાં એક તીવ્ર, ગરમ ઉછાળો ધમધમતો હતો, એનું શરીર એક ચરમસીમાની નજીક પહોંચી ગયું હતું. કૈરવીએ એક ઝડપી, ગરમ નજરે એની સામે જોયું, ને ધીમેથી પૂછ્યું, “મારી યોનિમાં કરવું છે?” કૃણાલે, એક ગરમ, ધ્રુજતા અવાજમાં જવાબ આપ્યો, “હું હવે વધુ રોકી નહીં શકું, એનાથી તને યોનિમાં ધક્કાઓનો આનંદ નહીં મળે, બહાર જ કાઢી નાખ.”

કૈરવીએ ઝડપથી કારના ડેસ્ક પર રાખેલા ટિશ્યૂ હોલ્ડરમાંથી ટિશ્યૂ લીધું, એક હાથમાં પકડીને ધીમેથી કહ્યું, “જ્યારે એ ક્ષણ આવે ત્યારે કહેજે,” ને ફરીથી એની જીભ એના લિંગની ટોચ પર રમવા લાગી. એના હોઠે એની ગાઢ, ચળકતી ટોચને ગળે લગાડી, એક ઊંડું, ભીનું ચૂસણ ચાલુ રાખ્યું, જ્યારે એની આંગળીઓ એની લંબાઈને એક ઝડપી, ગરમ લયમાં ઘસતી રહી, એની નરમ, ધબકતી ચામડીને ઉપર-નીચે ખસેડતી, ને એનો બીજો હાથ એના અંડકોશની ગરમ, નરમ ગોળાઈને હળવેકથી દબાવતો, એક તીવ્ર, ધડકતી ઉષ્મા ફેલાવતો રહ્યો. થોડી ક્ષણોમાં, કૃણાલે એક ગરમ, ધ્રુજતા અવાજમાં કહ્યું, “હવે!” કૈરવીએ ઝડપથી એના લિંગને મોઢામાંથી બહાર કાઢ્યું, એક હાથમાં પકડેલા ટિશ્યૂ પર એને મૂકી દીધું, ને કૃણાલનું શરીર એક તીવ્ર, ગરમ ઉછાળાથી ધ્રુજી ગયું—એની નસોમાં એક ગરમ, ધડકતી ધારા ઉછળી, એનું વીર્ય એક ઝડપી, ગરમ ધારમાં ટિશ્યૂ પર ફેલાઈ ગયું, જાણે એના શરીરની દરેક નસમાંથી એક ગરમ, ધડકતું અગ્નિ બહાર નીકળી રહ્યું હોય.

કૃણાલનું શરીર એક ગરમ, ધ્રુજતી ઉષ્માથી ભરાઈ ગયું—એની નસોમાં એક તીવ્ર, ગરમ રાહત ફેલાતી ગઈ, એની સાથળો એક નરમ, પણ ઝડપી ધ્રુજારીથી કંપતી રહી, ને એનું મન એક ઝાકળમય, માદક શાંતિમાં ડૂબી ગયું, જાણે એનું શરીર એક ગરમ, ધડકતા તોફાનમાંથી બહાર નીકળી, સાંજની નરમ, ઉષ્માભરી ઝાંખીના કિનારે આવી પહોંચ્યું હોય. કૈરવીએ એનું વીર્ય ટિશ્યૂ પર ફેલાતું જોયું, એની નજર એના ધડકતા, ગરમ લિંગ પર ડૂબી ગઈ, ને એનું મન એક ગર્વીલી, માદક લાગણીથી ભરાઈ ગયું- એને ગર્વિત સંતોષ થયો કે એણે કૃણાલને આ અનંત આનંદની ચરમસીમા સુધી પહોંચાડ્યો, એના હોઠ અને હાથે એના શરીરમાં ગરમ, ધડકતી આગ ભડકાવી, ને એની નજરમાં એક ઝંખતી, પ્રેમભરી ચમક ઝળકી ગઈ, જાણે એ એના આનંદની સાક્ષી બની, સાંજના હળવા, ઝરમરતા પ્રકાશમાં પોતે કામોત્તક ગૌરવ અનુભવતી હોય. 

કૈરવીએ ધીમે એની તરફ ફરી, એની આંખોમાં નરમ ચમક ઝળકતી, ને એના હોઠ કૃણાલના હોઠ પર ઝૂક્યા—એક ઊંડું, ભીનું ચુંબન, જેમાં એમની ગરમ શ્વાસ ઓગળી ગઈ, એની જીભ એના મોઢામાં રમતી, જાણે હજુ એ આગ સળગતી હોય. એ ચુંબન છૂટયું ત્યારે બંને હાંફતા હાંફતા એકબીજાને જોઈ હસી પડ્યા.

કૈરવીએ કૃણાલની છાતી પર એનો શર્ટ ફેંકતાં ચીડામણથી બોલી, “ચાલ, કપડાં પહેર લે જલદી, મારો બીજી વાર મૂડ બની જાય એ પહેલાં.”

કૃણાલે હસતાં હસતાં પ્રત્યુત્તર આપ્યો, “અત્યારે જ બનાવી દઉં?”

કૈરવીએ એક નજર ફેરવી, “ના, યાર, આજ પૂરતું બસ છે,” ને એણે એની બ્રા ઉપાડી.

કૃણાલ એના સ્તનો પર એનું ટી-શર્ટ ફેંકતા બોલ્યો, “તો તું ઉતાવળ કર, મારા મૂડ નું નક્કી નહિ.”

બંનેએ ઉતાવળમાં એકબીજાને કપડાં પહેરવામાં મદદ કરી—કૈરવીએ કૃણાલ નું પેન્ટ અને પેન્ટી ને  ઉપર ખેંચી, જ્યારે કૃણાલે એના શોર્ટ્સ ને ટી-શર્ટ ચડાવ્યાં, એમની આંગળીઓ એકબીજાની ગરમ ચામડીને સ્પર્શતી રહી. કપડાં પહેરી લીધાં પછી કૃણાલે કહ્યું, “ચાલ, બહાર ઝાડ નીચે થોડી વાર બેસીએ.” બંનેએ કારના દરવાજા ખોલ્યા, સાંજની નરમ હવામાં બહાર નીકળ્યા, ને એક મોટા ઝાડ નીચે ધૂળમાં બેસી ગયા.

થોડી ક્ષણો પહેલાંના સેક્સના હોર્મોન્સના પરસેવાની માદક સુગંધ એમના શરીર પરથી ઝરતી હતી, જે હવામાં ધૂળની હળવી ગંધ સાથે ભળી ગઈ. દૂરથી પંખીઓનો મધુર અવાજ, ગામડાના વેરાન વગડાની નીરવ શાંતિ—આ બધું એમના મનના ઊંડાણને જાણે ખોલી રહ્યું હતું. એ સંગીતમય શાંતિને ભંગ કરતાં કૈરવી બોલી, “યાર, આ આગ, આ લાલસા—આ મારી અંદર ઘણાં વર્ષોથી બળતી હતી, પણ હું રોકતી હતી. હવે મારે એ બધું માણવું છે—જે હું સપનામાં જોઉં છું, જેની કલ્પના કરું છું—એ બધું સાચું કરવું છે. મારે બે વર્ષ છે, બસ. હું અને પ્રણવ બે વર્ષ પછી બેબી પ્લાન કરીએ છીએ, એટલે હવે મારી પાસે એક-દોઢ વર્ષ છે—જે ઈચ્છાઓ હું દબાવી રાખી હતી, એ બધી હું જીવવા માંગું છું.”

કૃણાલે એની સામે જોયું, એની આંખોમાં ગુંચવણ હતી. “મતલબ?” એણે બોલ્યું, “તું એમ કહે છે જાણે તારી પાસે ટાઈમ ઓછો છે. શું શું માણવું છે તને?”

કૈરવી થોડી વાર ચૂપ રહી ને એક નાની ડાળી હાથમાં લઈ ધૂળમાં રેખાઓ દોરવા લાગી. “યાર, આ બધું મારી અંદર હંમેશાં હતું,” એણે બોલ્યું, “પણ હું ડરતી હતી—લોકો શું કહેશે, સમાજ મને ગંદી ગણશે, ઘરવાળા શું વિચારશે—એ બધું મારા મન પર ચડેલું હતું. મને ઈચ્છાઓ થતી, ગરમી થતી, પણ હું દબાવી દેતી—જાણે એ બધું ખોટું હોય. પણ હવે હું એ બધું ખુલ્લું છોડવા માંગું છું—છોકરાઓ સાથે, છોકરીઓ સાથે, બધું જ—જે કલ્પનાઓ મેં દબાવી રાખી, એ બધી મારે બે વર્ષ પહેલાં માણવી છે, નહીં તો બેબી પછી એ બધું રહી જશે.” 

એણે એક લાંબો શ્વાસ લીધો, ને એક હળવી, કામુક હસી સાથે બોલવા લાગી, “એક વાર—જયારે હું ૧૭ વર્ષ ની હતી— મારો કઝીન ભાઈ- ફઈ નો છોકરો - રાજ, મારા થી  બે વર્ષ મોટો. નવરાત્રીમાં અમે બધા જોડે ગરબા રમવા જતા, એ દરરોજ મને ચીડવતો, પણ એની આંખોમાં એક ગરમ ચમક હતી, જાણે એ મને નરમ ચામડી સાથે ખાવા માંગતો હોય. એક રાતે, ગરબાની રમઝટમાં, બધા ઢોલની તાલે નાચતા-ગાતા હતા, ને એ મને પાર્ટી પ્લોટના પાર્કિંગના અંધારિયા ખૂણામાં લઈ ગયો—‘થોડું ફ્રેશ થઈએ’ એમ બોલીને, પણ એનો અવાજ ધીમો હતો, જાણે એક ગરમ રહસ્ય લપેટાયેલું હોય.

અંધારામાં, ચાંદનીની ઝાંખી રોશનીમાં, એણે મારો હાથ પકડ્યો—એની આંગળીઓ ગરમ હતી, થોડી ધ્રૂજતી, ને ધીમે ધીમે મારી ચણિયા ચોલીની ખુલ્લી કમર પર સરકી. એનો હાથ મારી નરમ, ખુલ્લી ચામડી પર ફર્યો—જાણે એક ગરમ લહેર મારી નસોમાં દોડી ગઈ. મારું શરીર ધડકવા લાગ્યું, એની નજીક આવતી શ્વાસની ગરમી મારા ગળે ટકરાઈ, ને એના હોઠ મારા કાન પાસે આવ્યા—એ ધીમેથી બોલ્યો, ‘તું એટલી ગરમ લાગે છે કે રાત બળી જાય.’ એની આંગળીઓ મારી કમર પર લચકતી રહી, ને ધીમે ધીમે ઉપર સરકવા લાગી—મારી ચોલીની ધાર સુધી.

એનો હાથ મારી કમરથી ઉપર ખસ્યો, ચોલીની નીચેની ખુલ્લી જગ્યામાંથી એની આંગળીઓ અંદર સરકી—ધીમે, જાણે એક ગરમ પવન મારી ચામડીને સ્પર્શતો હોય. એની આંગળીઓ મારા સ્તનોના નીચેના ભાગ પર ફરી લચકતા ઉભારની નીચેની ગરમ ચામડીને હળવેથી ઘસી, જાણે એ તેની નરમાઈને ચાખવા માંગતો હોય. એની ગરમ આંગળીઓ ધીમે ધીમે ફરતી રહી, મારા સ્તનોની નીચેની નરમ રેખાને સ્પર્શતી, ને મારું શરીર એક ઝણઝણાટથી ભરાઈ ગયું—જાણે એનો સ્પર્શ મારી નસોમાં આગ લગાડતો હોય. એણે હળવેથી દબાવ્યું, ને એની આંગળીઓ થોડી વધુ ઉપર સરકી—મારા સ્તનોની ગોળાઈને હળવેથી ચૂંટતી, એક કામુક લચક સાથે, જાણે એ મારી ચામડીની ગરમીને ચૂમવા માંગતો હોય.

મારું હૃદય ધડકતું હતું, એની ગરમ હથેળી મારી ચોલીની અંદર મારા સ્તનોના નીચેના ભાગને ઘસતી હતી, ને એનો શ્વાસ મારા ગળે લાગતો હતો—એક ભીની, ગરમ લાગણી, જે મને એની તરફ ખેંચતી હતી. એના હોઠ મારા કાનથી નીચે સરક્યા, મારા ગળાની નરમ ચામડી પાસે, ને એ ફરી ધીમેથી બોલ્યો, ‘તારી ગરમી મને પાગલ કરે છે.’ મને એના હોઠ ચૂમવાનું મન થયું, એની છાતી સામે ઝૂકવાનું, એની આંગળીઓને મારા સ્તનોની પૂરી ગોળાઈ સુધી ખેંચવા દેવાનું—પણ ત્યાં જ મનમાં ડરનો ધમાકો થયો—‘આ ખોટું છે, કોઈ જાણશે તો શું થશે?’

હું એની પકડમાંથી છૂટી, ધડકતા હૃદયે ભાગી ગઈ, પણ એનો સ્પર્શ મારી ચામડી પર ચોંટેલો રહ્યો. એ રાતે, બેડ પર, એ ગરમી મને ખાઈ ગઈ—એની આંગળીઓ મારી ખુલ્લી કમર પર લચકતી હતી, ચોલીની નીચે મારા સ્તનોની નરમાઈને ઘસતી હતી, એની નજર મારી ચામડી ચાટતી હતી. મનમાં એને ફીલ કરતી રહી—એનો હાથ મારા સ્તનોની ગોળાઈને ચૂંટે, એની આંગળીઓ નીચેથી ઉપર સરકે, એના હોઠ મારા ગળે ચૂસે—પણ માણી ન શકી. ડરે મને રોકી રાખી, ને એ ઝંખના મારી અંદર બળતી રહી, જાણે એક અધૂરી આગ મને રાતભર ચટકતી રહી.”

કૃણાલે એની સામે જોયું, એની આંખોમાં ચમક હતી. “યાર, 17માં?” એણે બોલ્યું, “એટલે તું એટલી નાની ઉંમરથી આ બધું ફીલ કરતી હતી?”

“હા, યાર,” કૈરવીએ હસતાં હસતાં કહ્યું, “અને એ પછી તો એક એક ઘટનાએ મને ખોલતી ગઈ. કોલેજમાં એક વાર અમે ફ્રેન્ડ્સ સાથે પિકનિક પર ગયા હતા—એક નદીની પાસે. બધા નાહવા ગયેલા, ને હું એકલી બેસી હતી. એક છોકરો હતો, અમારા ગ્રુપનો, હેન્ડસમ એવો—નીરવ. એ આવ્યો ને મારી બાજુમાં બેઠો, ભીનો શર્ટ, ચામડી પર પાણીના ટીપાં ઝળકતા. એણે મને કહ્યું, ‘તું નથી નાહવા આવતી?’ ને હું શરમાઈ ગઈ. પણ એની આંખોમાં એક ચીડામણ હતું—એણે મારો હાથ પકડીને નદીમાં ખેંચી. પાણીમાં એનો હાથ મારી કમર પર ગયો, ને એકદમ નજીક આવીને બોલ્યો, ‘તારી ચામડી એટલી નરમ છે કે પાણી પણ લપસી જાય.’ હું ગભરાઈ ગઈ, પણ અંદરથી એક ગરમ લહેર ઉઠી—મને એની નજીક જવાનું મન થયું, એને ટચ કરવાનું. પણ બધા હતા એટલે હું રોકાઈ ગઈ. એ રાતે, ટેન્ટમાં, હું એને ફીલ કરતી રહી—એનો હાથ, એની ગરમી—ને મને સમજાયું કે મારે આ બધું રોકવું નથી.”

એણે એક નાનો પથ્થર હાથમાં લીધો, ને એક ગાઢ, મદહોશ નજર સાથે આગળ બોલી, “અને એક વાત—કોલેજના બીજા વર્ષમાં. હોસ્ટેલમાં સોનલ નામની છોકરી—બિન્દાસ, લાંબી જાંઘો જે ટાઈટ જીન્સમાં લચકતી, ને એની હસી એટલી ચમકતી કે રૂમ ગરમ થઈ જાય. એક રાતે અમે રૂમમાં બેસીને ગપ્પાં મારતા હતા—બધા ગયેલા, બસ હું ને એ, ઝાંખી લાઈટમાં. એણે મારી તરફ નજર નાખી, ને ધીમેથી બોલી, ‘તારા વાળ એટલા સુંદર છે,’ ને એની નરમ આંગળીઓ મારા વાળમાં ફરવા લાગી—જાણે એક ગરમ સ્પર્શ મારી ચામડીમાં ઝબૂકી ગયો. એનો હાથ ધીમે ધીમે મારા ગળે સરક્યો, એની ઉષ્ણ શ્વાસ મારા કાનને ચૂમતી હતી, ને એ નજીક આવી—એના હોઠ મારા કાનથી એક ઈંચ દૂર, એ ધીમેથી બોલી, ‘તને ક્યારેય કોઈ છોકરી સાથે ફીલ થયું છે?’ એની ગરમી મારા શરીરમાં ઝળુંબી, મારા સ્તનો ટટ્ટાર થઈ ગયા, ને હું એની નજીક ખેંચાઈ ગઈ.

એના હોઠ મારા કાનને ચૂમ્યા—એક નરમ, ભીનું ચૂંબન, જે મારા ગળે ગરમ લહેરો ઉતારતું ગયું. મારું શરીર ધ્રૂજી ગયું, ને હું એની તરફ ફરી—એની આંખોમાં એક ગરમ આમંત્રણ હતું, એના લાલ હોઠ થોડા ખુલ્લા, ને હું રોકાઈ ન શકી. મેં એના હોઠને મારા હોઠથી ચૂમ્યા—એક ગરમ, નરમ ચુંબન, એની નાજુક મીઠાશ મારા મોઢામાં પીગળતી હતી. એની જીભ મારી જીભને ટકરાઈ, એક ગરમ નૃત્ય જે મારી નસોમાં દોડી ગયું, ને એનો હાથ મારી ટી-શર્ટમાં લપસ્યો—એની આંગળીઓ મારા સ્તનો પર સરકી, એક નરમ ભરાવદાર ગોળાને પકડી, ને ધીમેથી દબાવ્યું. એનું અંગૂઠું મારા નીપલ પર ફર્યું—એ ટટ્ટાર બિંદુને હળવેથી ઘસ્યું, ને એક ગરમ ઝટકો મારા શરીરમાં ઊતરી ગયો—જાણે મારી યોનીમાં ગરમ રસ ઝબૂકી ગયો. હું એની નજીક ઝૂકી, એના હોઠ ચૂસતી રહી, પણ અચાનક મનમાં ગડબડ થઈ ગઈ—‘આ ખોટું છે, લોકો જજ કરશે, હું છોકરી સાથે કેવી રીતે?’ હું ધડકતા હૃદયે એના હાથમાંથી છૂટી, ઊભી થઈ, ને બહાનું કાઢી ભાગી ગઈ.

પણ એ રાતે, બેડ પર, એની નરમી મને ખાતી રહી—એના વાળ મારા ચહેરા પર લટકતા, એની જાંઘો મારી સામે લચકતી, એના હોઠ મારા હોઠને ચૂસતા, એની આંગળીઓ મારા નીપલને ચીડતી—ને મને સમજાયું કે મને છોકરીઓ સાથે પણ એ ગરમી થાય છે, યાર. હું એને પૂરું માણી ન શકી—ડરે, શરમે મને રોકી રાખી—પણ હવે મારે એ બધું જોઈએ છે.”

કૃણાલનું ગળું સૂકાઈ ગયું. “યાર, તું આટલું બધું દબાવી રાખ્યું?” એણે બોલ્યું, “અને હવે?”

“હવે મારે બધું માણવું છે, યાર,” કૈરવીએ એક ગાઢ નજર સાથે કહ્યું. “પ્રણવને મળી ત્યારે એણે મને આઝાદી આપી. એક રાતે લેક પાસે, ભીના કપડાંમાં, એ મને ચૂમતો ગયો—હોઠ, ગળું, નીચે સરકતો ગયો. હું બળતી હતી, ને પહેલી વાર મને લાગ્યું કે આ ગરમી રોકવાની નથી. એ રાતે અમે ડૂબી ગયા—ફક્ત ચૂમવું, સ્પર્શવું—ને એ આઝાદીએ મને ખોલી. પછી એકલી હોસ્ટેલમાં, જ્યારે મેં પોતાને ટચ કરી, મને સમજાયું કે સેક્સ એ મારી અંદરની ઉર્જા છે. પણ હું હજુ ડરતી હતી—લોકો શું કહેશે એનો ડર. હવે એ ડર ગયો—મારે એક-દોઢ વર્ષમાં બધું માણવું છે—છોકરાઓ સાથે, છોકરીઓ સાથે, જે સપનાં જોયાં, એ બધું.”

કૃણાલે એની તરફ જોયું. “યાર, શું શું?” એણે પૂછ્યું.

કૈરવીએ ડાળી ધૂળમાં ફેંકી, ને બોલી, “બધું, યાર—જે ઈચ્છાઓ દબાવી, જે કલ્પનાઓ રોકી. તારી સાથે જે થયું—એ શરૂઆત છે. મને છોકરી સાથે એ નરમ ગરમી માણવી છે—સોનલ જેવી કોઈની ચામડી, એની નજર, એના હોઠ. મને બે-ત્રણ જણ સાથે એકસાથે ફીલ કરવું છે—એક એવી રાત જ્યાં બધું ઝબૂકે. મને એ બધું જોઈએ છે જે સમાજે ‘ગંદું’ કહીને રોક્યું. બે વર્ષ પછી બેબી થશે, ને એ પછી આ બધું રહી જશે—હવે હું એ બધું જીવવા માંગું છું.”

એણે એક પથ્થર ઉપાડી દૂર ફેંક્યો, ને બોલી, “આ ઘટનાઓએ મને સમજાવ્યું કે સેક્સ એ કોઈ સીમાઓમાં નથી—ન પ્રેમમાં, ન લગ્નમાં, ન જાતમાં. એ એક ઉર્જા છે, એક ઝરણું—છોકરા સાથે હોય કે છોકરી સાથે—જે હું રોકતી હતી, હવે માણવા માંગું છું. પ્રણવ સાથે પ્રેમ છે, પણ આ લાલસા એ બીજું ઝરણું—બંને અલગ છે, ને હું બંને જીવવા માંગું છું. પણ આપણે આને થોડું સમજીએ—આ આગને ઝડપથી નહીં બળવા દઈએ, પણ એને ધીમે ધીમે માણીએ.”

કૃણાલે ધૂળમાં આંગળી ફેરવી, ને બોલ્યું, “યાર, તું આટલું બધું દબાવી રાખ્યું, ને હવે એક-દોઢ વર્ષમાં બધું? મને ડર લાગે છે—નેહા સાથે પ્રેમ છે, પણ તારી સાથે આ આગ મને ખેંચે છે.”

કૈરવીએ એની તરફ જોયું, એની આંખોમાં નરમાઈ હતી. “ડર એ સમાજે ચડાવેલું તાળું છે, યાર,” એણે બોલ્યું, “હું એમાંથી બહાર આવી—કે સેક્સ એ ગુનો નથી, એ ઉર્જા છે. તું નેહાને પ્રેમ કરે છે, ને એ રહેશે—જેમ મારો પ્રણવ સાથે છે. પણ આ લાલસા એક અલગ ઝરણું છે—છોકરા સાથે, છોકરી સાથે—ને એને માણવામાં કંઈ ખોટું નથી. હું હવે બે વર્ષમાં બધું માણીશ—પણ આપણે થોડું રોકાઈએ, આને સમજીએ, ને પછી આગળ વધીએ.”

કૃણાલે બોલ્યું, “યાર, તું એમ બોલે છે જાણે આ બધું સરળ હોય. પણ હા, આ એક ઉર્જા છે—તારી સાથે, સોનલની વાતમાં—એ મને ખેંચે છે.”

કૈરવીએ ઉભી થઈ, “આ ફિતરત છે, યાર,” એણે બોલ્યું, “કામસૂત્ર કહે છે—કામ એ જીવનનું મૂળ છે. હું એ કળા જીવીશ—એક-દોઢ વર્ષમાં—પણ થોડું રોકાઈએ. બોલ, મંજૂર છે?”

“હા, યાર,” કૃણાલે બોલ્યું, “આ આગને થોડી ઠંડી થવા દઈએ.” કૈરવીએ એક ચીડામણ હસી ફેંકી, “ખેંચે તો ખેંચવા દે, યાર—ચાલ, ઘરે જઈએ.” એની ચાલમાં લચક હતી, ને કૃણાલ એની પાછળ ચાલ્યો—એ આગ રાખમાં ધબકતી હતી, ફરી ઝળકવાની રાહ જોતી.