વેશ્યા

 હમણાં એક સબંધી ના ઘરે બેસવા ગયા, બધા બેઠકરૂમ માં બેઠા હતા અને ટીવી પર ગંગુબાઈ કાઠિયાવાડી ફિલ્મ આવી રહ્યું હતું. ફિલ્મ જોતા જોતા એમના પંદર વર્ષ ના દીકરા એ સવાલ કર્યો કે પપ્પા રેડલાઈટ એરિયા એટલે શું ? અને એના પિતા એ જવાબ આપ્યો કે -

"બેટા, રેડ લાઈટ એરિયા એટલે એવી જગ્યા કે જ્યાં સ્ત્રી પોતાના શરીર નો વેપાર કરે."

મને એમની આ વ્યાખ્યા ખોટી લાગી. આ તરુણાવસ્થા માં બાળક ને સાચું જ્ઞાન ના મળે તો ઘણી બધી વસ્તુ કે વાત માટે બાળક ના મગજ માં ખોટી ઇમેજ બની જાય છે, અને એ ઇમેજ ના આધારે એ પોતાની આખી લાઈફ જીવે છે. તરુણાવસ્થા માં બનેલી ખોટી ઇમેજ એમ જલ્દી ક્યારેય જાતી નથી અને આપણે એ ઇમેજ ના આધારે આખી લાઈફ સાચું ખોટું નક્કી કરતા હોઈએ છીએ. એ બાળક વેશ્યા કે રેડ લાઈટ એરિયા વિષે આવી ખોટી સમજ દૃઢ ના કરી દે એટલે મને એ જ સમય એ બોલવું જરૂરી લાગ્યું.

મેં કહ્યું -

બેટા, જો રેડ લાઈટ એરિયા ની વ્યાખ્યા સ્ત્રી કે પુરુષ ના આધારે આપવી હોય તો રેડ લાઈટ એરિયા એટલે સ્ત્રી પોતાનું શરીર વેચે એ જગ્યા નહિ, પણ પુરુષ જ્યાં સ્ત્રી ની મજબૂરી ખરીદે એ જગ્યા.

પણ સાચી વ્યાખ્યા તો આ પણ નથી. ઘણા બધા સમાજવિદો એવું કહે છે કે જ્યારે થી માણસ એ સમાજ વ્યવસ્થા ચાલુ કરી ત્યારી વેશ્યા કે ગણિકાલય ની શરૂઆત થઇ છે અને વેશ્યા ના લીધે જ સમાજ સુરક્ષિત છે. સેક્સ માટે ના આવેગો કુદરતી છે અને દરેક વ્યક્તિ ને એ આવેગ સંતોષવા માટે યોગ્ય પાત્ર મળી જ રહે એ જરૂરી નથી. જો આ આવેગ સંતોષાય નહિ તો દબાવેલી સ્પ્રિંગ ડબલ ઉછળે એ સિદ્ધાંત મુજબ નદી નું પૂર નદી નો ડેમ તોડી દે એવી રીતે આવેગો નું પૂર સમાજ ના બધા બંધનો તોડી નાખે.

અને કોને કહ્યું કે માત્ર સ્ત્રી જ વેશ્યા હોય છે ? પુરુષ પણ વેશ્યા હોય છે જેને અંગ્રેજી માં ગિગોલો કહેવાય છે.

વેશ્યા ને આજ નો આધુનિક સમાજ કરતા આપનો પૌરાણિક સમાજ વધુ સારી રીતે સમજી શક્યો છે. પૌરાણિક સમય માં વેશ્યા ને નગર વધુ નો દરરજો આપવામાં આવતું હતું. નગરવધુ ની ઈજ્જત , રિસ્પેક્ટ ખુદ રાજા પણ કરતા હતા. સમાજ માં નગર વધુ નું એક માન, મોભો અને ઉચ્ચ દરજ્જો હતો. અને વેશ્યા બનાવ માટે ક્યારેય કોઈ સ્ત્રી સાથે બળજબરી કરવામાં નહોતી આવતી. સેક્સ ને એક કળા તરીકે જોવા માં આવતું, આ કળા નું સન્માન કરવા માં આવતું. પોતાના શરીર થી અને પોતાની કળા થી કોઈ વ્યક્તિ ને પૃથ્વી પર ના તમામ સુખ માં સૌથી સર્વોચ્ચ સુખ એ કામસુખ ના ચરામાનંદ ની અનુભૂતિ કરાવવી એ એક કળા થી વિશેષ હતું. જ્યાં કામસૂત્ર ની પૂજા થતી અને રાજાઓ અને રાજા ના યુવરાજ ને પણ આ કળા શીખવા એક સામાન્ય માણસ ની જેમ નગરવધુ પાસે જવું પડતું હતું.

આજે મોટા ભાગે વેશ્યા નું કામ કરતી સ્ત્રીઓ ને આ ધંધા માં બળજબરી થી લાવવા માં આવી હોય છે એટલે એવી માનસિકતા હોવી સ્વાભાવિક છે કે વેશ્યા મજબુર હોય છે પણ એ ૧૦૦% સત્ય નથી. દરેક વેશ્યા મજબૂરી થી જ એ કામ કરતી હોય એ જરૂરી પણ નથી. ઘણી સ્ત્રી એ કામ એમની પોતાની ચોઈસ થી કરે છે. અને એ કામ ની રિસ્પેક્ટ બીજા કામ જેટલી જ હોવી જોઈએ. એ પણ એક પ્રોફેશન જ છે. દરેક માણસ કંઈક મેં કઈંક વેચી ને જ પોતાનું પેટ ભરે છે. મજુર પોતાના શરીર ની શક્તિ વેચી ને કમાય છે, ગાયક પોતાનો અવાજ વેચી ને, નાયક પોતાની અભિનય કળા વેચી ને, ડોક્ટર , સીએ, કે વકીલ એમનો સમય અને જ્ઞાન વેચી ને, દરેક એ દરેક વ્યક્તિ કંઈક ને કંઈક વેચે છે જે એમના પોતાના શરીર થી જોડાયેલું જ છે. આ બધા રિસ્પેક્ટેબલ પ્રોફેશન ની જેમ જ વેશ્યા પણ એક પ્રોફેશન જ છે. એમનું પણ માન સન્માન જાળવવું જ જોઈએ.

હા, સ્ત્રી ની મજબૂરી નો લાભ ચોક્કસ ના ઉઠાવવો જોઈએ કે કોઈ પણ સ્ત્રી ને બળજબરી પૂર્વક આવું કામ ના જ કરાવવું જોઈએ, એ બંધ થવું જ જોઈએ. પણ જે પોતાની મરજી થી પોતાની આ કળા વેચે છે એને માન સન્માન અને આદર થી જોવા જોઈએ.

રેડ લાઈટ એરિયા એટલે એવી જગ્યા નહિ કે જ્યાં સ્ત્રી પોતાનું શરીર વેચે છે, પણ એવી જગ્યા કે જ્યાં સ્ત્રી પોતાની કળા વેચે છે. જેવી રીતે ગાયક, અભિનેતા કે અભિનેત્રી , કે સ્પોર્ટ્સમેન પોતાના શરીર ની મદદ થી પોતાની કળા વેચે છે એવી જ રીતે વેશ્યા પણ પોતાના શરીર ની મદદ થી પોતાની કળા જ વેચે છે.

કૃષ્ણ પ્રેમક્રીડા ના શૃંગાર કાવ્યો By નરસિંહ મહેતા

 આપણે સહુ નરસિંહ મહેતા ના ભજનો જાણીયે છીએ પણ ક્યારેય નરસિંહ મહેતા ના શૃંગારિક કાવ્યો થી સાવ અજાણ છીએ. કેમ કે આપણને શૃંગાર રસ કે સેક્સ વિષે વાતો કરતા શરમ આવે છે.

જે નરસિંહ મહેતા એ ભજનો લખ્યા એ જ નરસિંહ મહેતા એ કૃષ્ણ ભગવાન ની રાસલીલા ના શૃંગાર કાવ્યો પણ લખ્યા છે. પણ શૃંગાર રસ વિષે વાતો કરતા તો આપણને શરમ આવે એટલે આપણે એને સાવ ભૂલી જ ગયા.

લગભગ આપણે સહુ એ નરસિંહ મહેતા ના જીવન નો એ પ્રસંગ તો સાંભળ્યો જ હશે કે નરસિંહ મહેતા એની યુવા વય માં ભાભી ના મેણાં ટોણાં થી દુઃખી થઇ ને શંકર ભગવાન ની પૂજા કરવા જતા રહે, નરસિંહ મહેતા ની પૂજા થી શંકર ભગવાન પ્રસ્સન થાય, અને નરસિંહ મહેતા ને કૃષ્ણ ભગવાન ની રાસલીલા ના દર્શન કરવા લઇ જાય.

કૃષ્ણ ભગવાન ની રાસલીલા ના દર્શન કરવા જાય ત્યાં શંકર ભગવાન નરસિંહ મહેતા ને એક દિવ્ય પ્રકાશ વાળી મશાલ આપે જેના પ્રકાશ ના અજવાળે નરસિંહ મહેતા રાસલીલા જોઈ શકે. આ રાસલીલા જોવા માં નરસિંહ મહેતા એટલા મગ્ન અને તલ્લીન થઇ જાય કે મશાલ પુરી થઇ ગયા પછી એમનો હાથ સળગવા લાગ્યો હોય એનું પણ એમને ભાન ના રહે.

વિચારો કે પોતાનો હાથ સળગવા લાગે એની પણ ખબર ના પડે કે ભાન ના રહે એ રાસલીલા નું દ્રશ્ય કેવું મનોહર હશે ? નરસિંહ મહેતા એ પોતાની આંખે જોયેલી આ અલૌકિક રાસલીલા નું વર્ણન કરતા શૃંગાર કાવ્યો લખ્યા છે, પણ આપણે કોઈ એ કાવ્યો વિષે વાતો કરતા જ નથી. આપણા માટે તો નરસિંહ મહેતા એટલે બસ ભજનો.

નરસિંહ મહેતા ના તમામ ભજન, કાવ્યો, ગીતો, નું સંકલન કરેલો ગ્રંથ - "શબ્દવેદ- નરસિંહ મહેતા ની સમગ્ર કવિતા" કે જેનું વિમોચન મોરારી બાપુ ના વરદ હસ્તે થયું છે, તે પુસ્તક માં કૃષ્ણ પ્રેમક્રીડા ના ટોટલ ૬૩૨ કાવ્યો (પાન નંબર ૫૬ થી ૩૧૨ સુધી) છે, તેમાંથી નમૂના રૂપે અમુક કાવ્યો અહીં તમારી સાથે શેર કરું છું. 

સૌથી પહેલા એ કાવ્ય થી શરૂઆત કરું કે જેમાં નરસિંહ મહેતા ને શંકર ભગવાન કૃષ્ણ ની રાસલીલા જોવા લઇ જય છે તેનો ઉલ્લેખ કરે છે - 

૧- 

સુંદરી પામી અતિ ઉલ્લાસ જી કરતાં કામભોગ વિલાસ જી,

વહાલો વિલસ્યો બહુ વાસ જી, હુતો નરસૈંયો તિહાં પાસ જી. 

પાસે રહીને પેખિયો, અનુભવ્યો રસ જેહ,

જેહવી લીલા નયણે દીઠી, મેં મુખે ગાઈ તેહ. 

દીવી મારે કર દીધી : 'નરસૈયા! નિધ તું જોય,

વિલાસ ગોકુલનાથનો, ભૂતલ ગાજે સોય.' 

વળી અદકી કરી કરુણા, અને આપિયાં કરતાળ;

હું સુખે લાગ્યો ગાન કરવા, પ્રસન્ન થયા ગોપાળ. 

ભામિની માંહે ભળી ગયો. જેમ સાગર માંહે રતન;

મહારસ માંહે ઝીલિયો, પ્રભુજી થયા રે પ્રસન્‍ન. 

ભાવ જણાવ્યો નયણમાં જે ઊપજે મન માંહે;

માનુની રૂઠીને મનાવું દૂતી થઈને તાંહે,

જે રસકણિકા કોઈ ન પામે, હું ઝીલિયો તે માંહે;

મહારસ માંહે મહાલિયો શંભુજી કેરી બાંહે. 

અનાથ ટાળીને સનાથ કીધો મુંને પાર્વતીને નાથ;

દિવ્ય ચક્ષુ દીધાં મુજને, મસ્તક મેલ્યો હાથઃ 

તેના ચરણપ્રતાપથી પામિયો પરમ નિધાન;

ગોપેશ્વર ગોપીનાથનું અહોનિશ કરું હું ગાન. 

ભાભીએ ભાગ્ય ઉદે કર્યું : મુંને કહ્યાં કઠણ વચંન,

તેણે નરસૈંયો નિરભે થયો, પામ્યો તે જગજીવન. 

'રુડો આવ્યો આસો માસ કે નવરંગ શરદ ભલી રે લોલ' કરીને નરસિંહ મહેતા પોતે જોયેલી અલૌકિક રાસલીલા ને શબ્દોમાં ઉતારે છે.

રૂડો આવ્યો આસો માસ કે નવરંગ શરદ ભલી રે લોલ;
ગરબે રમે શ્રીગોકુળનાથ કે સંગ ગોપી બની રે લોલ.

કૃષ્ણ ભગવાન કેવી રીતે સજી ને આવે છે ?-

પ્રભુજીએ પીતાંબરની પલવટ વાળી કે પાવડીએ ચડયા રે લોલ;
પ્રભુજીને કુંડળ ઝળકે કાન કે મુગટ હીરા જડ્યા રે લોલ

વહાલો મારો વાહે મધુરો વાંસ કે ગોપી સહુ સાંભળે રે લોલ;
અબળા નાની-મોટી નાર કે સહુ ટોળે મળે રે લોલ.
(કૃષ્ણ ભગવાન વાંસળી વગાડે એટલે નાની મોટી બધી જ ગોપી એની આજુ બાજુ ટોળે વળે છે)

ગોપીઓ કેવી રીતે સજીને આવે છે ?-

'પહેર્યા ચરણા ને વળી ચીર કે ચોળી કસમસે રે લોલ,
પહેર્યા મોતીના શણગાર કે મહિલા મન હસે રે લોલ....'

મસ્તક લીધાં મહીનાં માટ કે ચતુરા ચાલતી રે લોલ;
અમ્રીત વેણ ને ચંચળ નેણ કે પ્રભુને નિહાળતી રે લોલ.

આવ્યાં બંસીવટને ચોક કે રમવા નાથ-શું રે લોલ;
વહાલે મારે બળવંત ભીડી બાથ કે કોમળ હાથ-શું રે લોલ.

રૂડી રમત રમે રંગીલો કે રાધા રસભર્યા રે લોલ;
તાંહાં તો થઇ રહ્યો થેઈકાર કે વાગે ઘૂઘરા રે લોલ.

જોવા મળિયાં ચૌદે લોક કે ઇન્દ્ર તિહાં આવિયા રે લોલ;
રૂડાં પારિજાતનાં પુષ્પે કે પ્રભુ ને વધાવિયા રે લોલ.

બ્રહ્મા-રુદ્ર ધરે એનું ધ્યાન કે પાર પામે નહિ રે લોલ;
ગાયે નરસૈયો સુખ જોઈ કે લોલા નાથની રે લોલ.

(કોમળ હાથોથી બાથ ભીડીને શ્યામ-રાધા રસઝરતી રાસલીલા નો પ્રારંભ કરે છે ત્યારે ઈન્દ્ર-બ્રહ્મા સહિતના ચૌદ લોકના દેવો એ જોવા ઊમટીને પુષ્પવ્રૂષ્ટિ કરે છે !)

આજના અર્વાચીન દાંડિયા રાસના ગ્રાઉન્ડમાં કોઈ જોડલું રમતાં રમતાં એકબીજાને જાહેર મ વળગી પડે, કિસ કરે કે 'સ્તનમર્દન' (આ પણ સંસ્કૄત શબ્દ જ છે, જેનો અર્થ થાય કે સ્તન દબાવવા કે સ્તન સાથે કામુક રમત કે સ્પર્શ કરવો) કરે તો કેવો હોબાળો મચી જાય?

તો અધર (હોઠ), સુધરસ (અમૄત), ઉર (છાતી), મદન (કામદેવ) અને કુચ (સ્તન) એ શબ્દાર્થની 'ટર્મિનોલૉજી' યાદ રાખીને નરસિંહ જે જોઈને રંગતાલમાં મસ્ત બને છે એ રાસલીલાનાં કેટલાંક શબ્દચિત્રો એમના જ શૃંગાર કાવ્યો માંથી વાંચોઃ

૨-

'વૃંદાવનમાં મહારસ ઝીલે ગોપી-ગોવિંદ સંગે રે,
થેઈ થેઈ કાર કરીને ભળિયાં અંગોઅંગ રે.

કુચ-શું-કુચ, અધર અધર શું, તાલી શું તાલી રે,
આનંદી અબળા, ઉર પર રાખ્યો, વશ કીધો વનમાલી રે.

એક એકને આલિંગન આપે, વહાલે ભુજબળે ભીડી રે,
અધર અમૃત રસપાન કરવા વહાલે ભીડી અંગે રે.

આલિંગન, ચુંબન, પરિરંભણ, વધ્યો રતિરસ રંગે રે.
છેલપણે છેડ્લો સંભાળે, મુરમરકલડાં કરતી રે,

ભોળી ભામિની કંઈ ન સમજે, મોહનસંગે રમતી રે.
'મનગમતું ભોગવતી ભામિની, કરે નેણના ચાળા રે,

કંઠ પરસ્પર ઘાલી બાંહડી અધરસુધારસ પીતાં રે.
વાજાં વાજે, નાદે નાચે, ગમતાં ગાન કરંતા રે,
ભણે નરસૈયોઃ અબળાના ઈર-શું અંગોઅંગ ભળતા રે."

(શબ્દાર્થ - પરિરંભણ = બિગ 'હગ' , રતિરસ = કામુક્તાનો ઉન્માદ, મુરમરકલડાં = સ્મઈલ, બાંહડી =હાથોનાં બાવડાં, અધરસુધારસ= ચુંબનનો ઝરતો રસ, ઈર-શું = માત્ર છાતી જ નહીં )

૩- 

' નાથ ને બાથ ભરી રહી ભામિની, અબળાં ઉરઅંગ આનંદ ન માયે,
ગરજે ગજગામિની રાસમંડળ મધ્યે એક-એક અંગના  અધિક રંગે.

એક તે રસ થયા, અંગોઅંગ ભેળતાં, કામિનીકર કૃષ્ણ્કંઠ સોહે,
પ્રેમદા પ્રેમ શું અધર ચુંબન કરે, અંક ભરી નાથ ઉર માંહે રાખે.
ધન્ય રે ધન્ય રે ધબ્ય રે સુખ આ, નયણ ભરી નર્સૈંયો પ્રગટે પેખે!'

(શબ્દાર્થ - અંગના = સ્ત્રી, અંક = ખોબો)

૪- 

'ઝાંઝર ઝમકે ને ખળકે ચુડી, વહાલાશું રમતાં રે,
પીન પયોધર ઉર પર રાખી, અધર અમૃતરસ પીતાં રે.

(ગોપી ના ભરાવદાર સ્તન પોતાની છાતી (કૃષ્ણની) પર રાખી ગોપી ના હોઠ ના અમૃત નું રસપાન કરે છે)

નલવટ ટીલી ને ઝાલ ઝબુકે, નેણે કાજળ સાર્યું રે,
મારો વહાલો સામું જુવે, તન મન ઉપર વારું રે.

મા'જમ રેણી મહારસ માંહે, વહાલો વાદે ચઢીયા રે,
નરસૈંયાચો સ્વામિ મનમોહન, મહારી સેજે શોહીયા રે.'

કૃષ્ણ સાથે કરેલી પ્રેમક્રીડા ની વાત એક ગોપી બીજી ગોપી ને કહે છે તે અંગે ના નરસિંહ મહેતા ના કાવ્ય પણ ખુબ રોમાંચક છે. કૃષ્ણ ના સમય માં કે નરસિંહ મહેતા ના સમય માં એક સ્ત્રી (ગોપી) બીજી સ્ત્રી ને પોતાની કામક્રીડા વિષે આટલું ખુલી ને વાત કરી શક્તિ હતી એ જોતા વિચારવું પડે કે એ સમય મોર્ડન હતો કે આજનો સમય. 

૫-

'સજની! સાંભળ માહરાં વચંન જી, ધીરજ રાખજે તાહરે મંન જી;

આજ હું ગઈ'તી મહાવંન જી, જે સુખ પામી આણે તંન જી . 

મહાવન માંહે ગઈ હુતી, મસ્તક મહિનો ભાર;

કારમા તે આવ્યા કુંજમાં, નટવર નંદકુમાર.

(શબ્દાર્થ - કારમા= ઓચિંતા, અચાનક)

વિઠલે રોકી વન માંહે, હું કરું કોણ ઉપાય?

'આજ જાણી એકલી, મહાવજી! મ કરો અન્યાય,

મલળ ખોટું મન વિના, ઘેલા થયા રે ગોવિંદ!

ચીર માહરું ફાટશે, વળી તૂટશે ચોળી-બંધ.

(શબ્દાર્થ - મલળ= મિલન)

વળગ મા, રહે વેગળો, ફૂટશે મહીનું માટ;

માહરે માણસ માંહે ચાલવું, તુજને તે નહિ ઉચાટ.'

'મહીડાં ઉતારો શિર થકી, ધીરજ રાખો મંન;

આવ ઓરી, દેખાડું તુજને માહરું કુંજભવન'

શીતળ સેજ્યાં પાથરી વહાલે રચ્યો રંગવિલાસ;

અનેક પેરે પિયુ અનુભવ્યો મેં મન ધરી હુલાસ.

(શબ્દાર્થ - હુલાસ=ઉલ્લાસ)\

હું હુતી જોવન-સમે, કુચફળ પિથુડા જોગ;

કોમળ કર લેઈ સોંપિયાં કરવાને રસભોગ. 

(શબ્દાર્થ - જોવન= યૌવન,તારુણ્ય, કુચફળ= સ્તન )

અમૃતફળ લેઈ અરપિયું મેં પિયુના મુખ માંહે;

રસ પી રસિયો પાય મુજને, આનંદ પામી તાંહે. 

કંઠ ઘાલી બાહોડી ચુંબન દિવે રે કપોલ,

સંગમનાં સુખ શાં કહું? કરતી હું કામ-કલ્લોલ. 

(શબ્દાર્થ -કપોલ= ગાલ )

વદન સુકોમળ શ્યામનું કરતી તે નયણે પાન,

નિરખતાં ધીરજ નવ રહે કંદર્પ-કોટિનનિધાન. 

રમતાં તે રંગીલે એમ કહ્યું : 'જુવતી! તું પ્રાણજીવન;

સર્વસ્વ માહરે, સુંદરી! તું માન વેદ-વચન.' 

અકળ ગતિ એની કોઈ ન જાણે, નહિ કેહને રે આધીન;

વિનય-વચને કરી બોલિયો મુજ આગળ થઈ દીન. 

સાંઇડું લીધું શામળે : વા'લપ કહી નવ જાય;

મૂકતો નહોતો મહાવજી, હું કરગરી લાગી પાય. 

આટલા દિવસ નવ જાણતી, હું હુતી રે અસંન;

હવે મૂકું નહિ વેગળો, વેધ્યું તે માહરું મંન. 

સંસારનાં સુખ શું કરું? નવ ગમે ઘરની વાત;

નરસૈંયાના નાથ-શું વિલસું તે દિવસ ને રાત.' 

૬- 

'રજની આજુની ધંન ધંન જી, રમવાની હુતી ઇચ્છા મંન જી;

સજની! આજ માહરે ભવંન જી પ્રીતે પધાર્યા જગજીવંન જી.

પ્રીતે પધાર્યા, હે સખી! સંધ્યા સમે તે શ્રીહરિ;

પ્રેમે-શું પધરાવિયા સેજલડી ફૂલે પાથરી.

કૃષ્ણગાર-કપૂર  લેઈને અગ્રે તે કીધી આરતી;

પ્રસન્ન થઈ પિયુનું વદન જોતાં તનમન ઉપર વારતી.

પ્રથમ સમાગમ પિયુ-શું, રમવા તે મન માહડું થયું;

હું લશ્જા લોપી નત શકું, મુખડે તે નવ જાવે કહ્યું.

જવન માહરું જાશિયું, કામાતુર અંગે થઈ;

ભાવ જણાવ્યો નયણમાં, સ્નેહ-શું પિથુડે ગ્રહી.

લજ્જા લોપી જોવન સોંપી, પ્રેમે હું પિયુને મળી;

રમતાં તે રસબસ એક થયાં જેમ દૂધમાં સાકર ભળી.

છેલને છંછેડિયો : 'હવે આપ સંભાળે તાહરું;

અનેક રામા-શું રમ્યો, પણ જોજે પ્રાક્રમ માહરું.

સંમુખ થા રે, શામળા! કરવા તે રણસંગ્રામ;

આજ તાહરાં મન તણી સઘળી પૂરું હામ.

મુજ અબળા આગળ આમ કાં કાયર થયો રે, શામળા?

સાવધાન થા, તુંને શીખવું સંગ્રામની સઘળી કળા.

બળ મ રાખીશ તાહરું; હું રતિપતિને રણ ચડી;

સુરતની કરવા સાધના મહા જોધ સાથે આખડી.

નાથ સાથે બાથે આવી, ને ધસી લીધો ઉર;

અધર ડસીને મૂકિયો ત્યારે લડથડ્યો મહા શૂર.

બાળપણમાં બળ કરીને ગોવર્ધન કર તોળિયો,

તે સુભટને મેં તારૃણીએ રણ વિષે લઈ રોળિયો.

ભુકુટિ ચડાવી, નયણ જોડી, મેં મારિયાં ખટ બાણ;

કામી તે અંગે થયો કાયર, માગવા લાગ્યો માન :

'શરણ રાખો, સુંદરી! તુજ આગળ હું ઓસર્યો;

દીન જાણી, મહેર આણી, પ્રેમ-શું લઈ ઉર ધર્યો.

'આજ પછે, કહું છું, વાલ્હમા! મોટપ મ આણીશ મંન;

લઘુ વય જાણી, કરુણા આણી, મૂકું છું, જગજીવંન!'

સાસે ભરાણો શ્રીહરિ અને સ્વેદ-કણ અંગે ઝરે;

'મુજને તેં જીત્યો, જીવતી! કાયર થઈ પિયુ કરગરે :

અબળા! તે માહરું અંગ દૂખે, ભીડ મા રે, ભામિની!
કઠણ પયોધર તાહરાં મુજને તે ખૂંચે, કામની!

(એકબીજા ને ભીંસી દેતું હગ કરે ત્યારે બંને ના ખુબ નજીક આવી જવાથી એ ભીડ માં કૃષ્ણ ભગવાન કહે છે કે તારા કઠણ ભરાવદાર સ્તન મારી છાતી માં ખૂંચે છે) 

અમૃત થકી મીઠું હતું મુજ કને ફળ જેહ,
પ્રેમે-શું માહરા પિયુજીનાં મુખ માંહે મૂક્યું તેહ.

(મારી પાસે અમૃત કરતા પણ મીઠું ફળ- સ્તન હતું તે  મેં પ્રેમ થી મારા પિયુજી ના મુખ માં મૂક્યું )

પ્રસન્‍ન થયો પિયુ પાન કરતાં, રસિયાને મન રસ ગમ્યો.
ચુંબન દે પિયુ હસી હસી, પ્રગલ ચિત્ત રંગે રમ્યો.

કુસુમની પેરે રાખિયો કુચ પર ચારે જામ;
માહરા તે મનની પિયુડે સઘળી પૂરી હામ.

સફળ રજની આજુની, ધન્ય ધન્ય માહરો અવતાર;
નરસૈયાના નાથ-શું રંગે રમી રે વિહાર.

(શબ્દાર્થ - પીન= સુપુષ્ટ , ઊંચા અને ભરાવદાર, પયોધર= સ્તન ,  ઉર= છાતી)

૭- 

'સજની! સુરતનાં સુખ જેહ જી, સાંભળ, કહું છું તુજને તેહ જી;

જે રસ અનુભવ્યો મેં આજ જી, તે કહેતાં થાય હવે મુજને લાજ જી, 

કહેતાં તે મુજને લાજ થાયે પુષ્ટ લીલા જેહ,

તે તુજને કહું છું, તારૃણી! તું ગોપ્ય રાખે તેહ. 

રખે કોને જણાવતી વ્યભિચારની એ વાત;

શ્યામ સંજોગી રસનો ભોગી, વનમાં મળ્યો વ્રજનાથ.

કર ગ્રહ્યો માહરો કામીએ : 'તું ભલે આવી, ભામિની!

આવ, અબળા! આનંદ-શું, કીજે તે ક્રીડા, કામિની!

અમૃત એનાં નયણમાં તે સિંચિયું ઘનશ્યામ;

હું અંગ ફૂલી, થઈ ઘેલી, કામીએ જગાવ્યો કામ.

કસણ જે ચોળી તણી, ઉર-બળે ત્રૂટી તેહ,

મેં નીલાંબર નવ જાણિયું, કટિ થકી ખસિયું જેહ,

(શબ્દાર્થ- કસણ= ચોળી ને બાંધવા ની દોરી કે કસક કે કમખા)

પ્રેમસાગર ઉમગ્યો ને વાધ્યો ત્રેહ અપાર;

હું કામીને જઈ કંઠ વળગી, માહરું ચિત્ત ચળ્યું તેણી વાર.

ઉછંગે લીધી વાલ્હમે અને વિવિધ વિલસ્યો શ્રીહરિ;

જેણે ગોવર્ધન કર ધર્યો તેને મેં રાખ્યો ઉર ધરી.

આલિંગન લીધું વાલ્હમે, કર ભીડયા તે તંન,

અંતર ટાળીને એક કીધું, માનિયું માહરું મંન.

શ્યામ સકોમળ અંગ પિયુનું, કઠણ કુચફળ માહરાં;

આલિંગને ભુજ ભીડતાં તે ઉર વિષે ખૂત્યાં ખરાં.

ચુંબન ચારુ કપોલ ચરચ્યું, અધર ડસી કર્યું પાન;

રતિપતિ રણજોધ જીત્યો, મદને તે માગ્યું માન.

આજનાં સુખ તણી સીમા સંક્ષેપે કહું છું, સુંદરી!

વિસ્તાર એનો નરસૈંયો ભૂતલ કહેશે અવતરી.'

૮- 

સુંદરી! સાંભળ મારાં વેણ જી, રસભર્યા દીસે તાહરાં નેણ જી;

શિરથી છૂટી કિહાં વેણ જી? તે હવે દાખો સર્વે સેણ જી.

(હે સુંદરી , મારી વાત સંભાળ, તારા નયન રસભર્યા દેખાય છે, તારા માથા ની વેણી ક્યાં છૂટી ગઈ ? તે બધું વિગતે કહે હવે)

વેણ વછૂટી ને કસણ ત્રૂટી, ઉલટ દીસે અંગ;

સાચું કહે-ની, સુંદરી! કેમ રમી પિયુને સંગ.

(શબ્દાર્થ- ઉલટ= ઉમંગ, આનંદિત)

(વેણી છૂટી ને ચોળી ની કસ (દોરી) તૂટી, તારું અંગ આનંદિત દેખાય, સખી સાચું કહે, પિયુ ની સંગે કેવી રીતે રમી)

હારનાં એંધાણ હૈયે, અંગ કુંકુમ-રોળ;

વાંસે તે રેખા નખ તણી, મુખ ચાવિયાં તંબોળ. 

(શબ્દાર્થ- તંબોળ= ઘાટો લાલ રંગ)

(હૈયા (છાતી) પર હાર ના ઉઝરડા છે, તારા અંગો પર લાલ ચકમાં છે, વાંસા મા નખ ના ઉઝરડા ની રેખાઓ છે, મુખ (હોઠ) તારું રાતું ચોળ છે)

કપોલ તાહરા હસી રહ્યા, મુખે તે પ્રગટ્યું નૂર;

ડસણ-ડંક દીસે ઘણા, અબળા! તે તાહરે અધુર. 

(શબ્દાર્થ- ડસણ ડંક= દાંત ના ડંખ )

(ગાલ તારા હસી રહ્યા છે, તારા ચહેરા પર અનેરું નૂર ઝળહળે છે, તારા હોઠ પર દાંત ના ઘણા ડંખ દેખાય છે.)

પીયલ પૂરી રહી અધૂરી, ટીલી તે કાજળ-રેખ;

બોલ અભિનવા ખોલતી, વનિતા!તું તો વિશેખ. 

(શબ્દાર્થ- પીયલ= કપલ પરનું ચુંબન)

(તારા કપાળ પર ચુંબન કરવા જતા તારી આંખ ના કાજળ વિખાય ગયું છે.)

તિલક પિયુંનું નિલાડ તાહરે, દર્પણ લેઈ મુખ જોય;

પીતાંબર કિહાં પાલટ્યું? નીલાંબર તાહરું ન્હોય.

(શબ્દાર્થ- નિલાડ= કપાળમ, નીલાંબર= કાળા કે આસમાની રંગનું વસ્ત્ર) 

(તારા કપાળ પર પિયુ ના તિલક ની છાપ પડી ગઈ છે, દર્પણ મા તારું મુખ જો. પીતાંબર ક્યાં બદલાવ્યું ? નીલાંબર તારું વસ્ત્ર નથી.)

કૌસ્તુભમણિ આ કેહનો? નહિ ઉર એકાવળ હાર,

પાલટી આવી, પ્રેમદા! મુજને તે કહેની વિચાર.

ચુઆ ચંદન પુષ્પ-પ્રેમલ અંગ માંહે સુગંધ,

હું જાણું છું, હે સખી! ભેટ્યો નંદનો નંદ.

(શબ્દાર્થ- ચુઆ= અત્તર )

(તારા શરીર માંથી ચંદન ના અત્તર ની સુગંધ આવે છે , હું જાણું છું કે તને નંદ નો નંદ ભેટ્યો છે. )

સ્વેદ-શીતળ તન તાહડું, દેતું હસી મુખ સાખ;

સંકોચ શાને કરે, શ્યામા? મુજ આગળ સર્વે દાખ.

ઊંચું તે જોની, અંગના! કાં ઢાળે નીચાં નેણ?

વણકહ્યે સર્વે મેં લ્યું, તું સાંત શાને વેણ?

સુરતનાં સુખ કહે મુજને : મા કર માહરી લાજ,

નરસૈંયાનો નાથ તુજ-શું કેમ વિલસિયો આજ'

આપણે જેને વ્યભિચાર કે પાપ ગણીએ છીએ એવા સબંધ વિષે પણ નરસિંહ મહેતા ના કાવ્ય વાંચો.  પરણિત ગોપી પોતાના પતિ ને મેલી ને કૃષ્ણ જોડે કામક્રીડા કરવા જાય છે અને પતિવ્રતા સ્ત્રી જયારે કૃષ્ણ ને કામક્રીડા કરવાનું કહે ત્યારે કૃષ્ણ શું જવાબ આપે છે તેનું કાવ્ય પણ વાંચો - 

૯- 

'શાને કાજે આવ્યાં સરવે ? શું છે તમારે કામ રે?

પતિવ્રતાનો ધરમ નહીં એ, જાઓ તમારે ધામ રે.'

મોહન કેરાં વચન સાંભળી નીચું નિહાળે બાલી રે;

મુખ આંગળી ને મન વિમાસે : 'શું કહે છે વનમાલી રે?'

ગદગદ કંઠે વચન પ્રકાશે : 'સુણજો, દેવ મુરારિ રે!

ભૂધર! અમને નહીં ભજો તો તજશું દેહ અમારી રે.'

અંતર-પ્રીત જોઈ હરિ હસિયા, રુદિયા ભીતર ભીડી રે;

પ્રેમ ધરી નરસૈયો નિરખે : સરખાસરખી જોડી રે.

૧૦-

'આવ્યાં આશાભર્યાં રે, વહાલાજી! આવ્યાં આશાભર્યી રે;

વીંધાયું મન વળે ન પાછું, તારી મોરલીએ મગન કર્યા.

સુતને મેલ્યા, પતિને મેલ્યા, મેલી કુળની લાજ;

માત-તાત વિસાય વલ્લભ! એક તમારે કાજ.'

એવાં વચન સુણી હરિ હસિયા : 'આપણ રમશું રાસ;

મોટાં કુળની તમો માનિની, પૂરું તમારી આશ.'

સુંદર રાત શરદપૂનમની, સુંદર આસો માસ;

નરસૈના સ્વામી-સંગ રમતાં રજની થઈ ખટમાસ.

૧૧-

'તું તો સાંભળ, મારી સજની! એક વાત અનોપમ આજુની;

મારો પિયુ નિર્લજ્‌, હું લાજું-ની, એવી અકળ ગતિ મહારાજની.

હું માહરે મંદિર હુતી, વહાલે પ્રેમ ધરી મોકલી દૂતી;

અંગોઅંગે ભૂષણ હું સજતી, ધ્યાન વહાલાજીનું ધરતી.

દૂતી સામું જોઈ પાછી વળી, કપટ કરી હરિને મળા;

ત્યારે નિશા હતી અંધારી, માહરે મંદિર આવ્યા મુરારિ.

મેં તો આવતો પિયુ નવ જાણ્યો, કપટ કરી પાલવ તાણ્યો;

ફરી જોયું તો કહાનડ કામી, મુખ જોઈને લજ્જા પામી.

દીપક લેઈને મેં શમાવ્યો, તિહાં અંધકાર અતિ હુવો;

ત્યારે મણિ મોહનજીએ કર ધર્યો, મુખ માંહે તે મેં મેલ્યો.

એ મર્મ પિયુજીએ જાણ્યો, શેષનાગ જગાડીને આણ્યો;

તેહની સહસ ફણા ઝળહળે, તેણે તેજે તિમિર ટળે.

હું ભય પામી ઉર પર લાગી, મારી કામ-વાંછના ભાંગી;

એમ રંગે વિહાણી રાતલડી, તું સાંભળ, બહેનડ! વાતલડી.

માહરા મનની વહાલે પૂરી આશ, તેહનો સાખી નરસૈંયોદાસ.'

૧૨- 

'સજની! સાંભળ માહરી વાત જી, ધન્ય ધન્ય બાજુની તે રાત જી,

ભવન પધાર્યા માહરો નાથ જી, સરવ મનોરથ ફલિયાં સાથ જી.

ભવન પધાર્યા નાથજી અબળાને સુખ આપવા;

કોટિ કંદ્રપ થયા કામી, નાથ મારે વશ હવા.

નવલ સજ્જા, કુસુમ-પ્રેમલ, ભવન અતિ રળિયામણું;

ચિહુ દિશ દીપક ઝળહળે, હું હરખ મન પામી ઘણું.

શણગાર કીધો શોભતો, નયણે તે કાજળ સારિયાં,

કંટાક્ષ-શર શાં કસીકસીને મેં કામીને ઉર મારિયાં.

શ્યામસુંદર વદન જોઈ અનંગ અંગે સજ થયો,

રતિપતિ રણ જીતવાને સુભટને મેં જઈ ગ્રહ્યો.

નાથને ભુજ-બાથ ભીડી રુદે-શું લેઈ ચાંપિયો;

સુભટ શૂરાશૂર કહાવે, મુજબ અબળા આગળ કાંપિયો.

મદનમાતી શ્યામ સંગે રતિરસરંગે રમી;

અતિ હાસ-વિલાસ કરતાં પિયુને મન હું ગમી.

પીન પયોધર પાણ પિયુને, અધર મુખમાં રહ્યો ગ્રહી,

કામી તે ત્રિપત ન થાયે, રસમાં હું લાબર થઈ રહી.

ચોળી તણા બંધ ગયા તૂટી, વેણી શિર શિથળ થઈ;

ભેલ, મહાવા! માન માગું, અમૃતથી અધિકી લહી.'

દરપણ લેઈને વદન જોતાં અધર ડંખ દીસે ઘણા :

'નિર્ગુણ! તાહરા જો એ કામા, નિર્લજ! કાંઈ રાખી મણા?'

પણ કહ્યું ન માને કંથ, હેલી! ભુજ-બળે ભીડી રહ્યો;

સુરતનો સંગ્રામ, સજની! વળી તે તુજને કહ્યો.

એણી પેરે રસપાન કરતાં નાથ નયણે નિરખતી;

પિયુને મન પ્રેમ વાધ્યો, હું પલકી પલકી મન હરખતી. 

અનંગની આપદા અંગે, તે ટળી, તન શીતળ થયું,

તે સમેનું સુખ, સજની! મુખડે નવ જાયે કહ્યું. 

માહરા સમ, મ કહીશ કેહને, વાત મન માંહે જાણજે;

વિહારચરિત્ર-વિનોદલીલા તે નરસૈંયો થઈ માણજે.' 

૧૩-

મહાવન શ્યામા ને શ્યામ જી કરતાં કોટિક લીલા-કામ જી;

દંપતી પૂરે મનની હામ જી ભુજ ભીડી રાખી ચારે જામ જી. 

ભુજ ભીડી ચારે જામ રાખી ભોગવે રસ ભામિની,

અબળાએ બળ કરી પિયુને કુચ પર લીધો કામિની. 

સરોજ સકોમળ સુંદરી અને માલતી-મકરંદ,

ભ્રમર થઈ પિયુ ભોગવે, સુધી સિંચે શ્રીગોકુલચંદ. 

સુરતની સાધના સઘળી, રંગે રમે કોટિ કળા કરી,

મુદ્તિ થઈ તિહાં માનિની લજ્જા તે પિયુની પરહરી. 

મૃગાનયણી કરે મરકલા, મોહિની પિયુનું મન હરે;

અતિ નિપુણ નાગર નાગરી તે વિવિધ વનકીડા કરે. 

પ્રેમદા સાથે પ્રેમશું પિયુડો અતિ રંગે રમે,

અધર ડસી, કર કુચ ગ્રહી કૃષ્ણજી કંદર્પને દમે. 

ભુજ-બળે ભીડી કરી તે કસકસે તિહાં કામિની,

કંનકવેલ તમાલ લપટી, જાણીએ ધન દામિની. 

ચુંબન ચારુ કપોલ કામી પ્રેમ-શું પિયુડો દિયે;

સૂડલો થઈને શ્રીહરિ અમૃતફળ મુખમાં લિયે. 

સ્વર્ગ-મૃત્યુ-પાતાળમાં, બ્રહ્મલોક ને કૈલાસ,

વૈકુંઠ માંહે સાગરસુતા તે કરે રસની આશ. 

શ્રીવૃંદાવન જમુનાતટે અને બંસીવટ-વીથિ નિર્વહ્યો,

પ્રેમપ્રવાહ-રસ ઉમગ્યો, નરસૈંયો મધ્ય ઝીલી રહ્યો. 

૧૪- 

હરિ ઉર લીધો રે,' પીધો રસ ચારે જામ;

સ્નેહ ધરી વહાલો સંગમ આવ્યો, હું વિલસી સુંદરશ્યામ.

સુણ, સખી રે મારા બોલ, સેજડીએ થયો રે ઝાકમઝોળ;

પ્રાણ-પિયુશું પ્રીત બાંધી મેં કીધો રે કલ્લોલ.

અધર ધરી કીધું રસપાન, તેણે ગયું મારું માન;

અંતર ટાળીને એક કીધાં, પામી વર હું કહાન.

એ ધન્ય ધન્ય મારો નાથ, અમને કીધાં રે સનાથ;

નર્સૈયે રંગની રેલમાં રે હસી તાલી દીધી હાથ.

૧૫- 

કર-નખ રાતા કામિનીના રે, રાતા અધર-સુદંત,

રાતો અબીર-ગુલાલ ઉડાડે રાતો નવલ વસંત.

રાતી ચોળી કસણ-કસી રે, રાતી કુંકુમ-રોળ,

રાતે સિંદૂર માંગ ભરી રે, મુખ રાતા તંબોળ

(મેંદીને લીધે હાથ અને નેઈલ-પોલિશ કે પછી તંદુરસ્તીને લીધે નખ રતાશ પડતાં ગુલાબી છે. હોંઠ અને એમાંથી ડોકાંતા પેઢા પણ રતુમડાં ગુલાબી છે. આસ પાસ ગુલાબ જેવા ફૂલો ખીલેલા છે. કંકું-સિંદૂરથી શણગાર રડે છે ને મોઢું પાન ખાઈને લિપસ્ટિકની જેમ લાલચટ્ટક થયું છે ને લાલ કલરની ચોળી વળી ફિટમફિટ એટલે કસમસાવીને પહેરી છે, વળાંકો ઉપસે એમ !)

ઓપન મેરેજ ( સંક્ષિપ્ત )

 (આ વાર્તા એક સત્ય ઘટના છે. ખાલી પાત્રો ના નામ બદલ્યા છે, બીજું બધું અક્ષરશ એમનું એમ જ છે, એટલે બની શકે કે આ વાર્તા માં સાહિત્યિક શબ્દો ને બદલે રોજ બરોજ માં બોલતા શબ્દો જ મળે, અને કોઈ સાહિત્યિક વાર્તા ને બદલે રોજિંદી લાઈફ માં કોઈ માણસ જોડે વાત કરતા હોવ કે એની વાત સાંભળતા હોવ એવું લાગે. માટે વ્યાકરણ અને જોડણી ની ભૂલો માફ કરજો.)

કૈરવી અને પ્રણવ કોલેજ માં એક સાથે ભણતા હતા. કોલેજ ના ફ્રેન્ડસ ગ્રુપ માં મિત્ર હતા, મિત્ર માંથી પ્રેમી થયા અને પછી પતિ પત્ની. 

બંને ના લવ મેરેજ ખુજ જ સુખી સંપન્ન ચાલતા હતા. બંને એક બીજા સાથે ખુબ જ ખુશ મિજાજ જિંદગી જીવતા હતા. અચાનક એક દિવસ કૈરવી ને પ્રણવ નો  મોબાઈલ ફોન એમ જ જોતા એને મહેક નામ ની કોઈ છોકરી જોડે સેક્સટિંગ (સેક્સ ચેટિંગ) ના મેસેજીસ વાંચ્યા. પ્રણવ નું મહેક નામ ની કોઈ છોકરી જોડે અફેર ચાલતું હતું એ વાત ની કૈરવી ને જાણ થતા કૈરવી અને પ્રણવ વચ્ચે ખુબ મોટો જગાડો થયો. 

પ્રણવ એ ખુબ માફી માંગી પણ કૈરવી નો ગુસ્સો ઉતારતો જ નહોતો. આ જગાડો આમ એક દિવસ માં પૂરો થાય એવો નાનો નહોતો. કૈરવી એ પ્રણવ જોડે વાત કરવાની જ બંધ કરી દીધી. ના જગાડો કરવાનો ના વાત કરવાની. પ્રણવ રોજ માનવાની કોશિશ કરે પણ કૈરવી વાત જ ના કરે. 

આવું ને આવું ૫ દિવસ ચાલ્યું. પ્રણવ ને અંદાજ આવી ગયો કે હવે કૈરવી ને મનાવવી એ એના બસ ની વાત નથી. હવે સંકટ સમય ની સાંકળ ખેંચ્યા સિવાય કોઈ રસ્તો બચ્યો નથી. એ ઓફિસ થી હાલ્ફ લિવ લઇ ને સીધો એના ફાયર બિગ્રેડ જેવા મિત્ર કૃણાલ ને મળવા પહોંચી ગયો. કૃણાલ પણ કૈરવી અને પ્રણવ જોડે જ કોલેજ માં ભણતો હતો ને એમના જ કોલેજ ફ્રેન્ડ ગ્રુપ નો જૂનો બેસ્ટ ફ્રેન્ડ હતો. 

કૈરવી અને પ્રણવ નું કોલેજ માં ૩ વર્ષ થી અફેર ચાલતું હતું, કોલેજ પુરી થતા કૈરાવી ના પિતા એ એના લગ્ન માટે છોકરા જોવાનું ચાલુ કરી દીધું. કૈરવી ના પિતા એકદમ કડક સ્વભાવ ના હતા અને રૂઢિચુસ્ત વિચારધારા ના હતા. કૈરવી એ પ્રણવ ને બ્રેક-અપ કરવા માટે કહ્યું કે મારા માતા પિતા લવ મેરેજ માટે ક્યારેય માનશે જ નહિ એટલે આપણે આપણા સબંધ ને અહીં જ પૂર્ણ વિરામ આપી દઈએ. કૈરવી ના પિતા એટલા કડક હતા કે લવ મેરેજ માટે વાત કરવાની એની હિંમત જ નહોતી થાતી. એ સમય એ કૃણાલ એ જ કૈરવી ને સમજાવેલી અને એના માતા પિતા જોડે એના લવ મેરેજ વિષે વાત કરવાની હિંમત આપી. કૃણાલ એ આપેલી હિંમત ના લીધે જ કૈરવી અને પ્રણવ ના લવ મેરેજ શક્ય થયા હતા. 

આ જ કારણ થી પ્રણવ ને વિશ્વાસ હતો કે જો કૃણાલ કૈરવી ને મનાવશે તો એ ચોક્કસ એને માફ કરી દેશે. પ્રણવ એ કૃણાલ ને બધી વાત કરી કે આવું આવું થયું છે અને હવે કૈરવી એની જોડે વાત પણ નથી કરતી, જો તે કૈરવી ને સમજાવે તો કદાચ એને માફી મળી જાય, તેને વિશ્વાસ છે કે કૈરવી કૃણાલ ની વાત ચોક્કસ સંભળાશે અને સમજશે. બંને મિત્રો એ નક્કી કર્યું કે કૃણાલ રાતે પ્રણવ ના ઘરે બેસવા આવશે અને કૈરવી ને સમજાવશે. 

નક્કી કર્યાં મુજબ કૃણાલ રાતે ૯-૩૦ વાગે પ્રણવ ના ઘરે બેસવા ગયો. થોડી ઘણી ઔપચારિક વાતો કરી ને પછી કૈરવી ને સમજાવવા ની શરૂઆત કરી કે પ્રણવ થી ભૂલ થઇ ગઈ, આજ પછી હવે ક્યારેય આવી ભૂલ એ નઈ કરે, એને આ એક વાર માફ કરી દે, ફરી ક્યારેય આવું નહિ થાય એની હું ગેરંટી આપું છું. 

કૃણાલ આવું બધું સમજાવતો હતો પણ કૈરવી કશું જ રિસ્પોન્ડ નહોતી કરતી, એ જોઈ ને પ્રણવ ની ધીરજ ખૂટી ગઈ ને વચ્ચે જ બોલવા લાગ્યો કે - 

" પ્લીઝ , કૈરવી પ્લીઝ, મારા પર વિશ્વાસ કર, મને તારા એક માટે જ પ્રેમ છે, હું જેવું તારા માટે ફીલ કરું છું એવું બીજા કોઈ જ જોડે નથી કરતો. આ જે કઈ પણ હતું એ જસ્ટ ફોર ફન કે ઓન્લી સેક્સ માટે જ હતું. ફિજિકલ એટ્રેક્શન કે સેક્સ ની લસ્ટ સિવાય બીજી કોઈ જ ફીલિંગ નહોતી. હું તને સાચો પ્રેમ કરું છું એટલે જ તો મારા ઘરે બધા જોડે ઝઘડી ને , તારા ઘરે બધા ને મનાવીને તારી જોડે લગ્ન કર્યાં, લગ્ન કર્યાં પછી તને મમ્મી જોડે ના ફાવ્યું , તો એ લોકો જોડે ઝઘડી ને એમના થી અલગ થઇ ગયા. પ્લીઝ કૈરવી , પ્લીઝ અન્ડરસ્ટેન્ડ મી યાર."

કૈરવી બોલી - " લેટ મી અન્ડરસ્ટેન્ડ એન્ડ એક્સપ્લેઇન ! ક્યારે નો રોજ બોલ બકા કંઈક તો બોલ બકા કે છે ને , હું આજ હવે બોલું છું, પણ હું મારી આખી વાત પુરી કરી ના દવ ને તને બોલવાનું ના કહું ત્યાં સુધી વચ્ચે એક પણ શબ્દ બોલતો નહિ." 

પ્રણવ બોલ્યો- " સારું બકા, નહિ બોલું વચ્ચે કંઈ પણ , પણ પ્લીઝ યાર તું કંઈક તો બોલ. સાવ આમ ચૂપ ના થઇ જા. મારી જોડે ઝઘડ, તારા મન માં શું ચાલે છે એ કે, પણ કંઈક બોલ, પ્લીઝ આમ ચૂપ ના રે, હું તારું આવું મૌન સહન નથી કરી શકતો યાર"

કૈરવી બોલી - " બકા, હું એટલે જ આટલા દિવસ થી ચૂપ બેઠી છું કેમ કે મને તારો પ્રેમ અને મારા માટે ની તારી ફીલિંગ ખબર છે. તું જે રીતે મારી કેર કરે છે, મારી દરેક નાની નાની વાત નું ધ્યાન રાખે છે, મારી બધી જ ઈચ્છાઓ પુરી કરે છે, મારા બધા જ શોખ સપના પુરા કરે છે, મારી દરેક વાત મને છે ને મારી રિસ્પેક્ટ કરે છો, મારા માટે હંમેશા સ્ટેન્ડ લે છો, બીમાર હોવ ત્યારે સેવા ચાકરી કરે છે, એ બધા માં મને તારો પ્રેમ દેખાય છે અને ફીલ પણ થાય છે. પણ જે દિવસે મને તારા આ અફેર ની ખબર પડી ત્યાર થી હું ગુસ્સા માં કશું જ વિચારી શક્તિ નહોતી. મને બસ ગુસ્સો જ આવતો હતો તારા પર અને મારા પર પણ. 

મને સમજાતું જ નહોતું કે તું મને આટલો બધો પ્રેમ કરે છે, મને ખુશ રાખવા કઈ પણ કરી શકે છે તો પણ તે મારી જોડે આવું કેમ કર્યું ? હું ગુસ્સા માં કશું જ રૅશનાલી (તાર્કિક કે તર્કસંગત) વિચારી નહોતી શક્તિ. ગુસ્સા માં હું માત્ર ઇમોશનલી જ વિચારી શક્તિ હતી. એટલે જ હું આટલા દિવસ થી ચૂપ હતી. 

પણ હવે ૨ દિવસ થી મારો ગુસ્સો થોડો ઓછો થયો એટલે હું તારી પત્ની તરીકે નહિ પણ એક ત્રીજી વ્યક્તિ તરીકે વિચારી શકું છું કે તે મારી સાથે આવું કેમ કર્યું હશે. 

હું તારી પત્ની છું એવું ભૂલી ને ત્રીજી વ્યક્તિ તરીકે વિચારું તો હવે થોડું થોડું મારી સમજ માં આવે છે કે તું કે છો એ સાચું છે કે તું મને એક ને જ પ્રેમ કરે છે અને આ તારું અફેર જસ્ટ અફેક્શન કે સેક્સ ની લસ્ટ જ હતું. 

આપણને એકબીજા થી ગમે એટલો સ્ટ્રોંગ ગાઢ પ્રેમ હોય તો પણ કોઈ ત્રીજી વ્યક્તિ થી ઇમ્પ્રેસ્સ થઇ જવાય, કોઈ એટ્રેક્ટ કરે , અને કોઈ જોડે સેક્સ કરવાનું પણ મન થાય. સાચું કહું તો મને પણ ક્યારેક ક્યારેક થાય છે. પણ આપણો માનવ સહજ સ્વભાવ છે કે આપણી જોડે કઈ ખોટું થાય કે કોઈ દુઃખ પહોંચાડે તો આપણને બસ એની જ ભૂલો દેખાય, એ દુઃખ ની જે તે મોમેન્ટ કે સમય માં આપણે આપણી અંદર જોઈ શકતા નથી કે આપણે પોતે કેવા છીએ. તારી સિવાય બીજા કોઈ જોડે સેક્સ કરવાની ઈચ્છા તો મને પણ ક્યારેક ક્યારેક થાય જ છે, પણ મેં હજુ સુધી ક્યારેય કોઈ લિમિટ ક્રોસ નથી કરી કેમ કે બીક લાગે કે આ ખોટું છે, આ દગો છે. પણ લિમિટ ક્રોસ નથી કરી એનો મતલબ એ તો નથી કે મને ઈચ્છા નથી થાતી. શારીરિક રીતે હિંમત નથી કરી શકી ક્યારેય પણ માનસિક તો છે જ ને. 

તે મને ચિટ કરી એ વાત પર આપણે ગમે એટલો ઝઘડો કરીએ પણ હકીકત તો બદલાઈ જવાની નથી. તું અત્યારે આ સમય એ ગમે એવું પ્રોમિસ આપીશ કે હવે આજ પછી ક્યારેય નહિ કરું, ક્યારેય આવી ભૂલ નહિ થાય , પણ અંદર ખાને આપણે બંને જાણીએ છીએ કે એવું તો પોસિબલ છે જ નહિ. એક વાર મજા ચાખો એટલે બીજી વાર મન થાય જ. આ વખતે પકડાઈ ગયો, બીજી વાર વધારે ધ્યાન રાખીશ કે પકડાઈ નહિ. 

પ્લીઝ એવી ખોટી ના ના પડતો કે મને હવે બીજી વાર એવી ઈચ્છા પણ નહિ થાય કે હું એવું વિચારીશ પણ નહિ. મને ખબર છે કે ઈચ્છા તો થાય જ, અને મને પણ થાય છે એટલે જ હું મને ખબર છે કે તને પણ થશે જ. 

એક બીજા માટે જીવ આપી દઈએ એટલો પ્રેમ કરીએ છીએ એક બીજા ને આપણે અને તો પણ આપણે બંને ને કોઈ ત્રીજા જોડે સેક્સ કરવાની ઈચ્છા તો થાય જ છે. અને આ હકીકત છે કે જે ક્યારેય બદલાવાની નથી."

કૃણાલ બોલ્યો - " નેચરલી આપણે બધા અંદર થી આવા જ છીએ, બહાર થી જ ખાલી સંસ્કારી બનીએ છીએ બાકી આપણા બધા ની અંદર સેક્સ ની ભૂખ ભડાકે બળે છે. વફાદારી જો સેક્સ થી નક્કી થાતી હોય તો વફાદારી એ સાપેક્ષ છે. માણસ ત્યાં સુધી જ વફાદાર હોય છે જ્યાં સુધી એને લોભાવે એવો સારો મોકો નથી મળતો. ચાન્સ મળે તો ગમે એવો અમર પ્રેમી વફાદાર માણસ પણ કુદરતી આવેગ ના શરણે થઇ ને સેક્સ કરી જ લે. 

મોટા મોટા ઋષિ મુનિ ના તપ જો સેક્સ ના કારણે તૂટી જતા હોય તો આપણા જેવા સામાન્ય માણસ શું કંટ્રોલ કરી શકવાના. વિશ્વામિત્ર ઋષિ ની વાર્તા તો ખબર જ હશે, અરે ખુદ શંકર ભગવાન ની પણ પરીક્ષા કરવા માં આવી હતી. શંકર ભગવાન જંગલ માં તપ કરતા હતા ત્યારે નારદમુનિ એ પાર્વતી માતા ના કાન ભંભેર્યા કે શંકર ભગવાન પણ કામ થી પરે નથી, પણ પાર્વતી માતા વિશ્વાસ ના કરે. તો નારદમુનિ એમને ઉશકેરે કે મારા પર વિશ્વાસ ના હોય તો તમે ખુદ પરીક્ષા કરી ને જોઈ લ્યો. નારદમુનિ ની કાન ભંભેરણી થી ઉશ્કેરાઈ ને પાર્વતી માતા શંકર ભગવાન જંગલ માં જ્યાં તપ કરતા હોય ત્યાં એક સુંદર રૂપાળી ભીલડી (આદિવાસી કન્યા) નું રૂપ લઇ ને જાય છે, શંકર ભગવાન ભીલડી નું રૂપ જોઈ ને આર્કષાય જાય, અને એ આકર્ષણ થી એમના માં કામજ્વર (સેક્સ ની ઈચ્છા) જાગે અને પછી શંકર ભગવાન એ ભીલડી ની પાછળ પાછળ જાય છે. 

જે કામ ના ઈશ્વર છે એવા કામનાથ મહાદેવ પોતે જો કામ (સેક્સ) પર કંટ્રોલ ના કરી શકતા હોય તો આપણા જેવા સામાન્ય માણસ ની શું વિસાત ? "

કૈરવી બોલી - " હા, હું એગ્રી કરું છું કે એક માણસ તરીકે આપણી કોઈ વિસાત નથી, હું સમજુ છું કે સેક્સ ની આગળ ઋષિમુનિ ના તપ તૂટી જાતા હોય તો માણસ તરીકે પ્રણવ થી પણ ભૂલ થઇ જાય, આવો ચાન્સ મળે તો એનો પણ કંટ્રોલ ના જ રે. એટલે જ મારે એવા કોઈ ખોટા પ્રોમિસ નથી જોઈતા કે આજ પછી હવે ફરી ક્યારેય આવું નહિ થાય. પ્રણવ,  હું તને પુરે પુરી ફ્રીડમ આપું છું. તારે જેની જોડે જે કરવું હોય એ કર, જેટલી મજા કરવી હોય એટલી કર, ને હું તને માણસ તરીકે એટલું તો ઓળખું જ છું કે તું કોઈ ની પણ જોડે કોઈ બળજબરી નહિ કરે કે કોઈ નો ખોટી રીતે કોઈ ફાયદો નહિ ઉઠાવે. 

પણ તું જે કંઈ પણ કરે એ બધું આપણા ઘર ની બહાર જ રહેવું જોઈએ, આપણા બે ની વચ્ચે એ કશું જ ના આવવું જોઈએ. તારા બહાર ના કોઈ પણ સબંધ ના લીધે આપણા બે વચ્ચે કોઈ પણ પ્રોબ્લેમ ના થવો જોઈએ કે એના લીધે આપણા સબંધ માં કશો રતિ ભાર પણ ફેર ના પાડવો જોઈએ. 

અને જો તને ફ્રીડમ હોય તો એવી જ ફ્રીડમ મને પણ હોવી જોઈએ. તું તારી ઈચ્છાઓ એન્જોય કરી શકે તો હું પણ મારી ઈચ્છાઓ એન્જોય કરી શકું. તને ગમે એની જોડે તને જેવો ગમે એવો સબંધ રાખ, મને ગમે એની જોડે હું રાખીશ. બંને એ એક બીજા ની પર્સનલ સ્પેસ માં કોઈ દખલઅંદાજી નહિ કરવાની. જેવી રીતે તું તારા ફ્રેન્ડ્સ જોડે બહાર જા ત્યારે હું કોઈ પંચાત નથી કરતી તારા ફ્રેન્ડ ટાઈમ માં, જેમ હું તારા બિઝનેસ કે ઓફિસ ના કામ માં કંઈ ઇન્ટરફિયર નથી કરતી એમ આપણે બંને એ એક બીજા ની પર્સનલ સ્પેસ માં ઇન્ટરફિયર નહિ કરવાનું. 

જેવી રીતે હું તારા ફ્રેન્ડ્સ જોડે ના તારા રિલેશન માં પડતી નથી એવી જ રીતે હું તારા અફેર ને ટ્રીટ કરીશ, જેમ બીજા બધા તારા ફ્રેન્ડ્સ છે એમ જ તારા અફેર વાળી ગર્લ્સ પણ જસ્ટ નોર્મલ ફ્રેન્ડ્સ જ રહેશે મારા માટે.  અફેર માં ડેટ પર જવું એ એટલી જ સહજ રીતે સ્વીકારવાનું  જેવી રીતે આપણે કોલેજ ના ફ્રેન્ડ્સ, સ્કૂલ ના ફ્રેન્ડ્સ કે ઓફિસ ના કલીગ ફ્રેન્ડ્સ જોડે હોટેલ માં જમવા જઈએ કે મૂવી જોવા જઈએ છીએ. 

આ અફેર માત્ર અફેક્શન , લસ્ટ, અને સેક્સ ની ઈચ્છાઓ પૂરતા જ રાખવાના, જો કોઈ પણ વ્યક્તિ જોડે જરા એવી પણ ઈમોશનલ ફીલિંગ આવે તો તરત જ એ સબંધ ત્યાં જ પૂરો કરી દેવાનો. ફિઝીકલી આપણે બીજા માટે સેક્સ ની ઈચ્છા થાય એ હકીકત હું સ્વીકારું છું, અને એટલે જ મારા માટે વફાદારી એ ઇમોશનલી છે, ફિઝીકલી નથી. 

જેવી રીતે આપણા શરીર નું આ સત્ય છે કે આપણે આપણા પતિ કે પત્ની ને ગમે એટલો પ્રેમ કરતા હોઈએ તો પણ બીજા જોડે સેક્સ કરવાનું મન થાય જ એવી જ રીતે પ્રેમ નું પણ એ સત્ય છે કે પ્રેમ માં આપણને ઈર્ષ્યા થાય, આપણે જેને પ્રેમ કરતા હોઈએ એ કોઈ બીજા જોડે સેક્સ કરે તો એના થી આપણે દુઃખ થાય જ. કેમ કે પ્રેમ માં જેલસી અને પઝેસીવનેસ હોય જ. પણ આપણને દુઃખ કે હર્ટ ત્યારે જ થાય જયારે આપણે એવું કશું જાણીએ. કહેવત છે ને કે બધું જાણ્યા નું દુઃખ છે. એટલે આપણે બે માંથી કોઈએ ક્યારેય એકબીજા ના બહાર ના સબંધ એક બીજા ની સામે નહિ લાવવાના, એક બીજાનું જાણવાની કોશિશ નહિ કરવાની. એક બીજા ની પર્સનલ સ્પેસ અને પ્રાઇવસી ની રિસ્પેક્ટ કરવાની. તું જયારે મારી જોડે હો ત્યારે સંપૂર્ણપણે મારી સાથે જ હોવો જોઈએ, આપણા બંને ની પહેલી પ્રાયોરિટી આપણે બે અને આપણું ફેમિલી જ હોવું જોઈએ. ક્યારેય એક બીજા પર કોઈ શક કરવાનો નહિ, પુરે પુરા વિશ્વાસ થી જ એક બીજા ને આવી ફ્રીડમ આપી શકાય."

કૃણાલ બોલ્યો- "રાઈટ, એકબીજા ની વાસ્તવિકતા સ્વીકારી ને એને અનુરૂપ ફ્રીડમ આપી શકીએ તો જ પ્રેમ ની સાચી વ્યાખ્યા કે લવ ઇઝ ફ્રીડમ સાર્થ થઇ કહેવાય. ને પ્રેમ નો સાચો અર્થ તો એ જ છે કે એક બીજા ને જેવા છે એવા જ સ્વીકારવા અને એક બીજા ને ખુશ રાખવા. પ્રેમ માં કોઈ બંધન ને સ્થાન નથી."

કૈરવી બોલી- " હા, પ્રેમ નો લવ ઇઝ ફ્રીડમ એવો અર્થ મને કૃણાલ એ જ શીખવ્યો છે, એને મને મારી લાઈફ માં મારા પેરેન્ટ્સ કરતા પણ વધારે ફ્રીડમ આપી છે, મારી ફ્રીડમ માટે એના પેરેન્ટ્સ સામે પણ લડ્યો છે, મને ક્યારેય પણ કશા માટે રોકી નથી કે કોઈ સવાલ નથી કર્યાં. પ્રેમ માં ફ્રીડમ નો અર્થ અને એનું મહત્વ હું બહુ સારી રીતે સમજુ છું એટલે જ હું બંને માટે અલ્ટીમેટ ફ્રીડમ ની વાત કરું છું. આખી જિંદગી શક, શંકા, અવિશ્વાસ માં જોડે રહેવા કરતા બંને એકબીજા ની વાસ્તવિકતા સ્વીકારી ને બંને એક બીજા ને ફ્રીડમ આપી ને ખુશી થી સુખે જોડે રહીએ. બોલ તને મંજુર છે?"

પ્રણવ અત્યાર સુધી ગિલ્ટી ભાવના થી માથું નીચે રાખી ને સાંભળી જ રહ્યો હતો, તેને કૈરવી જોડે જે કર્યું છે એ બહુ ખોટું કર્યું છે એવા અપરાધ ભાવ થી એ કૈરવી ની આંખો સામે જોઈએ ને વાત નહોતો કરી શકતો. પણ કૈરવી ની આ બધી વાતો સાંભળ્યા પછી એને એક હાશકારો થયો કે હવે કૈરવી એને ડિવોર્સ આપી ને છોડી ને જતી નહિ રે. સાથે સાથે મન માં રહેલી ગ્લાનિ (ગિલ્ટી) ની લાગણી પણ દૂર થઇ, ને ગિલ્ટી દૂર થતા જ તરત જ એને એ વાત નો આનંદ પણ થયો કે હવે એ કોઈ પણ જાત ની ગિલ્ટી વગર એન્જોય કરી શકશે. 

એ આનંદ ને છુપાવવા ની નિર્થક કોશિશ કરતા કરતા બોલ્યો - "તારી જોડે રહેવા મળે, તારી જોડે આ જિંદગી જીવવા ને માણવા મળે તો તારી બધી જ શરતો મંજુર છે. ક્યારેય એવું બની શકે કે હું તારી વાત ના માનું બકા ? આઈ લવ યુ યાર !"

કૃણાલ બોલ્યો- "આઈ થિન્ક મારે હવે જવું જોઈએ, તમને બંને ને હવે એકાંત ની જરૂર હોય એમ લાગે છે."

કૈરવી અને પ્રણવ બંને હસી પડ્યા , કૈરવી બોલી - " થેન્ક યુ કૃણાલ યાર, સારું થયું આજે તું આવી ગયો, નહિ તો ખબર નહિ હજુ કેટલા દિવસ હું આ બધું મન માં વિચારી વિચારી ને ગાંડી થઇ જાત"

કૈરવી ને પ્રણવ નું આવી રીતે સમાધાન કરવી ને કૃણાલ ઘરે આવી ગયો. કૈરવી નું મન તો શાંત થઇ ગયું હતું, ને કૈરવી અને પ્રણવ વચ્ચે નો ઝઘડો પણ શાંત થઇ ગયો. પણ આ શાંતિ એ કૃણાલ ના મગજ માં તોફાન સર્જ્યું હતું. એને માનવા માં જ નહોતું આવતું કે કૈરવી આવું વિચારી શકે. કૈરવી ની છાપ કોલેજ સમય થી એકદમ સંસ્કારી ને શરમાળ, સાવ સતી સાવિત્રી કે સીતા જેવી એની છાપ હતી. કોઈ એવું કલ્પી પણ ના શકે કે એના વિચારો આટલા બધા ફ્રી માઈન્ડ હશે કે એ આટલું બોલ્ડ વિચારી અને બોલી શકે ને આવું પ્રેક્ટિકલ ડિસિઝન પણ લઇ શકે. સેક્સ માટે એક બીજા ને લગ્ન બહાર પાર્ટનર રાખવાની છૂટ આપવી કે એને પોતાને પણ એના પતિ સિવાય બીજા કોઈ જોડે સેક્સ કરવાનું મન થાય છે એ વાત એના પતિ સિવાય બીજા જોઈ આગળ બોલી શકવું એ કશું જ માનવામાં નહોતું આવતું, આ બધું તો બહુ વધારે થયું, કૃણાલ જો એવું પણ વિચારે કે પ્રણવ અને કૈરવી સેક્સ કરે છે તો એની ઇમેજિનેશન માં પણ એવું જ દેખાય કે કૈરવી બધા જ સંપૂર્ણ પુરા કપડાં પહેરી ને સેક્સ કરે છે. આટલી સીધી છોકરી ની ઇમેજ હતી એની અને હકીકત એના થી તદ્દન વિપરીત. 

કૈરવી એ તો માણસ ના શરીર ની વાસ્તવિકતા બહુ સહજ રીતે સ્વીકારી લીધી કે પ્રેમ અને સેક્સ બંને અલગ અલગ છે, પણ કૈરવી આ હકીકત સ્વીકારી શકે એ વાત કૃણાલ સ્વીકારી શકતો નહોતો. 

આ વાત ને અઠવાડિયું થયું હશે, અને એક દિવસ કૃણાલ ઇન્સ્ટાગ્રામ સ્ક્રોલ કરતો હતો ને એને એક મીમ દેખાયું કે "Loyalty is just lack of good chances , god created all creature as polygamy ." એ જોઈને એને તરત જ કૈરવી ને પ્રણવ યાદ આવ્યા. એને તરત એ મીમ કૈરવી ને મોકલ્યું. થોડી જ વાર માં કૈરવી નો રીપ્લાય આવ્યો કે - " Monogamy is a myth "

કૃણાલ એ રીપ્લાય કર્યું - " Yes , True said " રીપ્લાય કરી ને થોડી વાર વિચાર્યું, ને પછી હિંમત કરી ને મેસેજ મોકલ્યો - " પણ યાર મને હજુ માનવા માં નથી આવતું કે તે આટલું એકદમ પ્રેક્ટિકલ ડિસિઝન લીધું. મને તો એમ જ હતું કે તું મારી કોઈ વાત નહિ માને અને ડિવોર્સ નું જ ડિસિઝન લઈશ."

કૈરવી નો રીપ્લાય - " ગુસ્સા માં હતી ત્યારે તો મને પણ ડિવોર્સ ના જ વિચાર આવતા હતા, અને એટલે જ હું ચૂપ અને શાંત થઇ ગઈ હતી કે ક્યાંક ગુસ્સા માં ખોટું ડિસિઝન ના લેવાય જાય. એણે ચિટ કર્યું એ વાત થી મને ખુબ દુઃખ થયું અને તો પણ મારી પ્રેમ ની લાગણી તો એના માટે જ હતી, એના થી દુઃખ હતું પણ નફરત નહોતી. ચિટ કર્યું તો પણ મારુ મન એની જોડે જ રહેવા માંગતું હતું, એના થી અલગ થવાનો વિચાર ચીટિંગ કરતા પણ વધારે દુઃખ આપતો હતો. ગુસ્સો થોડો શાંત થયો એટલે મેં પહેલા મારી જાત ની અંદર જ જોયું. ને મને સમજાય ગયું કે એણે ચિટ કર્યું તો પણ મને કેમ એના થી નફરત નથી થાતી, કેમ મારે એની જોડે જ રેવાનું મન થાય છે , કેમ કે  પ્રેમ અને સેક્સ બંને અલગ છે. હું પણ એણે પ્રેમ કરું છું તો પણ સેક્સ ની ઈચ્છા તો મને પણ થાય છે. પ્રણવ ને જજ કરતા પહેલા પોતાની જાત ની અંદર જોયું તો બધું સહજ અને સ્વીકૃત લાગ્યું" 

કૃણાલ નો રીપ્લાય - " મને તો હજુ પણ એ જ માનવા માં નથી આવતું કે તને પણ પ્રણવ સિવાય બીજા કોઈ જોડે સેક્સ ની ઈચ્છા થાય, ને એ વાત તું પ્રણવ સિવાય બીજા કોઈ ની હાજરી માં સ્વીકારી પણ શકે."

કૈરવી નો રીપ્લાય - " કેમ , હું માણસ નથી ? ઈચ્છા શું ખાલી તમને છોકરાઓ ને જ થાય ? અમને છોકરીઓ ને શું ના થાય ? "

કૃણાલ નો રીપ્લાય - " અરે ના યાર, હું એમ નથી કેતો કે છોકરીઓ ને ના થાય. મને ખબર છે કે હકીકત માં તો છોકરીઓ ને છોકરા કરતા પણ વધુ ઈચ્છા થાય. પણ શરમ ના લીધે કે કોઈક ખરાબ દ્રષ્ટિ થી જજ કરશે  એવા ડર ના લીધે ક્યારેય એ એક્સપ્રેસ ના કરે. ને તારો એટિટ્યૂડ આટલો બોલ્ડ ને બિન્દાસ નથી કે તું બીજા ની હાજરી માં આવું સ્વીકારી શકે."

કૈરવી નો રીપ્લાય - "હા, હું બહાર મારો એવો એટિટ્યૂડ નથી દેખાડતી, પણ એનો મતલબ એવો થોડો કે હું બોલ્ડ નથી? બધા ની સામે તો બોલ્ડ ના જ બની શકાય ને. બહાર બધા ની સામે સંસ્કારી બની ને રહેવું પડે, બાકી અંદર થી તો હું એકદમ ફૂલ બોલ્ડ જ છું."

કૃણાલ નો રીપ્લાય - " હા હા હા, મને સાલું હજુ માનવા માં જ નથી આવતું. બાય ધ વે , બોલ્ડ છે તો એક વાત પૂછું , તું કહેતી હતી કે તને પણ બીજા જોડે ઈચ્છા થાય, તો કોની જોડે કરવાનું મન થાય છે? " 

કૈરવી નો રીપ્લાય - " તારી જોડે. "

ઇન્સ્ટાગ્રામ નું સર્વર બંધ થઇ ગયું હોય એવો સોંપો પડી ગયો થોડી વાર માટે. શું રીપ્લાય કરવો એ જ કૃણાલ ને સમજાતું નહોતું. એ હજુ વિચારતો જ હતો કે શું રિએક્ટ કરવું એવા માં કૈરવી નો મેસેજ આવ્યો - " બસ આ જ કારણ થી સંસ્કારી બની ને રહેવું પડે. બોલ્ડ બનીએ તો તરત જજ કરે લોકો. "

કૃણાલ નો રીપ્લાય - " સોરી, અરે હું તને જજ નથી કરતો. પણ મને સમજાતું નહોતું કે હું શું રિએક્ટ કરું? તારી બોલ્ડ સાઈડ કોઈ દિવસ જોઈ નથી તો હજુ માનવા માં નથી આવતું કે તું આટલી બોલ્ડ , બિન્દાસ અને બેશરમ બની શકે." 

કૈરવી નો રીપ્લાય - " હદ છે, હું સામે થી કહું છું, બોલ્ડ બિન્દાસ વાત કરું છું તો પણ માનવા માં નથી આવતું. હવે શું ન્યૂડ કે બિકીની ફોટો મોકલું તો જ માનવા માં આવશે કે હું પણ તારા જેવી બોલ્ડ ને બિન્દાસ છું. હું નથી શરમાતી તો તું શેનો શરમાય છે આટલું બધું યાર."